۸۸- باب استحباب طيب الكلام وطلاقة الوجه عند اللقاء
باب مستحب بودن خوشزبانی و خوشرویی در هنگام برخورد
قال الله تعالی:
﴿وَٱخۡفِضۡ جَنَاحَكَ لِلۡمُؤۡمِنِينَ﴾[الحجر: ۸۸].
«برای مؤمنان بال (تواضع و مهربانی) را بگستران».
و قال تعالی:
﴿وَلَوۡ كُنتَ فَظًّا غَلِيظَ ٱلۡقَلۡبِ لَٱنفَضُّواْ مِنۡ حَوۡلِكَ﴾[آل عمران: ۱۵۹].
«(ای پیامبر ص!) اگر تو درشتخوی و سنگدل بودی، از پیرامون تو پراکنده می‌شدند».
۶۹۳- «عَنْ عدِيِّ بن حَاتمٍ سقال: قال رسول اللَّه ص: «اتَّقُوا النَّارَ وَلَوْ بِشِقِّ تَمْرَةٍ فَمَنْ لَمْ يجدْ فَبِكَلِمَةٍ طَيِّبَةٍ» متفقٌ عليه.
۶۹۳. «از عدی بن حاتم سروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «از آتش دوزخ بپرهیزید (در بین خود و آتش دوزخ، حجاب و مانعی قرار دهید)، هرچند که به وسیله‌ی (بخشیدن) نصف خرمایی باشد و اگر کسی آن را هم نیافت، با زبان خوش و سخنان نیکو، خود را از آتش دور کند»» [۷۵۴].
۶۹۴- «وعن أبي هريرة سأن النبي صقال: والكلِمةُ الطَّيِّبَةُ صدَقَةٌ» متفقٌ عليه. وهو بعض حديث تقدم بطولِه.
۶۹۴. «از ابوهریره سروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «سخن نیکو (زبان خوش، سلام و دعا و...) صدقه‌ای است»» [۷۵۵].
۶۹۵- «وعن أبي ذَرٍّ سقال: قال لي رسول اللَّه ص: «لا تحْقِرَنَّ مِنَ المعْرُوفِ شَيْئاً، وَلَوْ أَنْ تَلْقَى أخَاكَ بِوَجْهٍ طَلِيقٍ»» رواه مسلم.
۶۹۵. «از ابوذر سروایت شده است که پیامبر صبه من فرمودند: «هیچ جزیی از کارهای نیک را کوچک نشمار؛ حتی این را که برادر (نسبی یا دینی و سببی) خود را با خوشرویی ملاقات کنی»» [۷۵۶].
[۷۵۴] متفق علیه است؛ [خ(۶۰۲۳)، م(۱۰۱۶)]. [بخش اول آن، در روایت اول حدیث شماره‌ی ۱۳۹ و نیز حدیث شماره‌ی ۵۴۶، آمده است]. [۷۵۵] متفق علیه است؛ [خ(۲۷۰۷)، م(۱۰۰۷)]. و بخشی از حدیثی است که روایت کامل این حدیث [به شماره‌ی: ۱۲۲]، گذشت. [۷۵۶] مسلم روایت کرده است؛ [(۲۶۲۶)]. [این حدیث قبلاً هم به شماره‌ی ۱۲۱، آمده است].