۷۰- باب فضل الاختلاط بالناس وحضور جمعهم وجماعاتـهم ومشاهد الخير ومجالس الذكر معهم وعيادة مريضهم وحضور جنائزهم ومواساة محتاجهم وإرشاد جاهلهم وغير ذلك من مصالحهم لـمن قدر على الأمر بالـمعروف والنهي عن الـمنكر وقمع نفسه عن الإيذاء وصبر على الأذى.
باب فضیلت اختلاط با مردم و حضور یافتن در جمعه‌ها و جماعات و اجتماعات و جاهای خیر و مجلس ذکر با ایشان و عیادت بیمار و حاضر شدن در تشییع جنازه و دستگیری نیازمندان و ارشاد نادانان و غیر اینها از مصالح مردم برای کسانی که قادر بر امر به معروف و نهی از منکر و خودداری از آزار مردم و تحمل و صبر و بردباری بر آزار و اذیت‌ها هستند
اعلم أن الاختلاف بالناس علی الوجه الذی ذكرته هوالمختار الذی كان عليه رسول الله صوسائر الانبياء صلوات الله وسلامه عليهم وكذلك الخلفاء الراشدون، ومن بعدهم من الصحابه والتابعين، ومن بعدهم من علمـاء الـمسلمين و أخيارهم، وهو مذهب أكثر التابعين ومن بعدهم، وبه قال الشافعی واحمد واكثر الفقهاء شأجمعين.
قال الله تعالی:
﴿وَتَعَاوَنُواْ عَلَى ٱلۡبِرِّ وَٱلتَّقۡوَىٰ﴾[المائدة: ۲].
والآيات في معنی ما ذکرته کثيرة معلومة.
بدان که اختلاف با مردم به طریقی که ذکر کردم، عمل مورد پسند و برگزیده‌ای است که پیامبر صو دیگر پیامبران ـ درود و سلام بر همه‌ی آنان باد ـ و همچنین «خلفای راشدین» و کسانی که بعد از ایشان بوده اند؛ از صحابه و تابعین و بعد از آنها از علمای مسلمین و نیکان ایشان، بر این روش بوده‌اند. و آن، روش مذهب اکثر تابعین و کسان بعد از ایشان است و «شافعی و احمد بن حنبل» و اکثر فقها ـ خداوند از همه‌ی ایشان خشنود باد ـ به این روش معتقد بوده‌اند و خداوند متعال می‌فرماید:
﴿وَتَعَاوَنُواْ عَلَى ٱلۡبِرِّ وَٱلتَّقۡوَىٰ﴾.