۱۰۱- باب لا يعيب الطعام واستحباب مدحه
باب این‌که از غذا عیب‌جویی نکند و سنت بودن تعریف آن
۷۳۶- «عن أبي هُريرة سقال: «ما عَابَ رسُولُ اللَّه صطَعَاماً قَطُّ، إِن اشْتَهَاه أَكَلَهُ، وإِنْ كَرِهَهُ تَرَكَهُ»» متفقٌ عليه.
۷۳۶. «از ابوهریره سروایت شده است که گفت: پیامبر صهرگز از غذایی عیب‌جویی نکرد، اگر دوست می‌داشت، آن را می‌خورد و اگر از آن خوشش نمی‌آمد، آن را ترک می‌کرد و نمی‌خورد» [۷۹۸].
۷۳۷- «وعن جابرٍ سأَنَّ النبيَّ صسَأَلَ أَهْلَهُ الأُدُمَ فقالوا: ما عِنْدَنَا إِلاَّ خَلٌّ، فَدَعَا بِهِ، فَجَعل يَأْكُلُ ويقول: «نِعْمَ الأُدُمُ الخلُّ نِعْمَ الأُدُمُ الخَلُّ»» رواه مسلم.
۷۳۷. «از جابر سروایت شده است که گفت: پیامبر صاز اهل خانه‌اش نانخورشی (آنچه همراه با نان خورده شود) خواست، عرض کردند: چیزی جز سرکه نداریم و پیامبر صآن را طلبید و شروع کرد، می‌خورد و می‌فرمود: «سرکه، نانخورش خوبی است! سرکه، ناخورش خوبی است!»» [۷۹۹].
[۷۹۸] متفق علیه است؛ [خ(۵۴۰۹)، م(۲۰۶۴)]. [۷۹۹] مسلم روایت کرده است؛ [(۲۰۵۲)].