۴۸- باب التحذير من إيذاء الصالحين والضعفة والـمساكين
باب پرهیز دادن از آزار صلحا و ضعفا و فقرا
قال الله تعالی:
﴿وَٱلَّذِينَ يُؤۡذُونَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ وَٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ بِغَيۡرِ مَا ٱكۡتَسَبُواْ فَقَدِ ٱحۡتَمَلُواْ بُهۡتَٰنٗا وَإِثۡمٗا مُّبِينٗا٥٨﴾[الأحزاب: ۵۸].
«کسانی که مردان و زنان مؤمن را بدون این‌که کاری کرده و گناهی مرتکب شده باشند، آزار می‌دهند، مرتکب دروغی زشت و گناه آشکاری شده‌اند».
وقال تعالی:
﴿فَأَمَّا ٱلۡيَتِيمَ فَلَا تَقۡهَرۡ٩ وَأَمَّا ٱلسَّآئِلَ فَلَا تَنۡهَرۡ١٠﴾[الضحى: ۹-۱۰].
«(ای پیامبر ص) یتیمان را مورد قهر و خشم قرار مده و خواهنده را از خود مران».
و أما الأحادیث، فكثیرة منها:
احادیث در این مورد فراوان هستند، از جمله:
حدیث أبی هریره سفي الباب قبل هذا: «من عادی لی ولیاً فقد اذنته بالحرب».
حدیث روایت شده از ابوهریره ساست که در باب قبل از این گذشت: [۴۴۳]«کسی با یکی از دوستان من دشمنی کند، من با او اعلان جنگ می‌کنم». و یکی دیگر از آنها حدیث سعدبن ابی وقاص ساست که آن هم قبلاً در باب ملاطفت با یتیم گذشت [۴۴۴]و فرموده‌ی پیامبر صخطاب به حضرت ابوبکر سمی‌باشد که: «ای ابوبکر! اگر تو ایشان (سلمان، صهیب، بلال و...) را خشمناک کرده باشی، به طور حتم خدا را به خشم آورده‌ای» [۴۴۵].
۳۸۹- «وعن جُندُبِ بنِ عبد اللَّه سقال: قال رسول اللَّه ص: «مَنْ صَلَّى صَلاَةَ الصُّبْحِ، فَهُوَ في ذِمَّةِ اللَّه، فَلا يَطْلُبَنَّكُمْ اللَّهُ مِنْ ذِمَّتِهِ بِشَيءٍ، فَإِنَّهُ مَنْ يَطْلُبْهُ مِنْ ذِمَّتِهِ بِشَيءٍ، يُدْرِكْهُ، ثُمَّ يَكُبُّهُ عَلى وَجْهِهِ في نَارِ جَهَنَّمَ»» رواه مسلم.
۳۸۹.از «جندب بن عبدالله سروایت شده است که پیامبر صفرمودند: «کسی که نماز صبح را بموقع بخواند، در پناه و ضمانت خداست، مواظب باشید که خداوند، چیزی از شما طلب نکند که از آن چنین انسانی باشد! (یعنی هشیار باشید که کمترین بی‌ادبی یا تعرضی در حق او از شما سر نزند)، زیرا که خداوند هر کس را به خاطر بنده‌ی مورد ضمانت خود مطالبه کند، می‌گیرد و آن‌گاه، او را به آتش جهنم می‌اندازد»» [۴۴۶].
[۴۴۳] [احادیث شماره‌ی: ۹۵ و ۳۸۶]. [۴۴۴] [حدیث شماره‌ی: ۲۶۰]. [۴۴۵] [حدیث شماره‌ی: ۲۶۱]. [۴۴۶] مسلم روایت کرده است؛ [(۶۵۷)]. [این حدیث قبلاً هم به شماره‌ی ۲۳۲، آمده است].