دروغ بستن رافضیها بر خدا و پیامبرجو بر صحابه و نزدیکان پیامبرج
خداوند متعال میفرماید: ﴿فَمَنۡ أَظۡلَمُ مِمَّن كَذَبَ عَلَى ٱللَّهِ وَكَذَّبَ بِٱلصِّدۡقِ إِذۡ جَآءَهُۥٓ﴾[الزمر: ۳۲]. «چه کسی ستمکارتر از کسی است که بر خدا دروغ میبندد، و حقیقت و صداقت را که (توسّط پیغمبران) بدو رسیده است (بدون کمترین پژوهش و اندیشهای) تکذیب میکند؟».
رافضیها بیشتر از هر طایفه و گروهی به خدا و پیامبر جو صحابه و خویشاوندان پیامبر جدروغ نسبت میدهند. همچنین آنان بیشتر از هر گروه و طایفهای امور و احادیث راست و صحیح را تکذیب میکنند. آنان امور درست و صادق که از طریق روایات صحیح نقل شده و امور کاملاً معقول را تکذیب میکنند. خداوند متعال میفرماید: ﴿وَٱلَّذِي جَآءَ بِٱلصِّدۡقِ وَصَدَّقَ بِهِۦٓ أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُتَّقُونَ ٣٣﴾[الزمر: ۳۳]. «آن کس که سخن راست را آورد و آن را تصدیق کرد، از پرهیزگاران است».
به حمد و سپاس خداوند این آیه و مدح موجود در آن مشتمل بر صحابهای است که رافضیها بر آنان افترا بسته و در حق آنان ظلم میکنند. زیرا صحابه راستی را آوردند و آن را باور کردند و آنان بیشتر از همهی اهل زمین در این محدوده قرار میگیرند، و حضرت علی از جملهی آنان است. و در این هیچ مذّمتی نیست. رافضیها مردم را در آن قرار میدهند. این یک حجت است که از دو طرف علیه آنان است، و حجتی بر اختصاص حضرت علی و عدم اختصاص خلفای سه گانه نیست، و این به هر طریق حجت علیه آنان است و هرگز حجتی برای ادعایشان نیست.
اهل سنتِ خالص شایستهترین گروه و طایفهی مورد نظر این آیه است. آنان راستگویند و حق را همراه با همهی آن چه که آورده، باور میکنند و آنان میل و رغبتی جز همراهی با حق ندارند [۱۳۹].
[۱۳۹]. - ج(۴) ص(۵۱-۵۳-۲۲۷).