خاندان و یاران رسول الله صلی الله علیه وسلم

عقاید ائمه و بزرگان اهل بیت ش

ائمه و بزرگان اهل بیت همچون علی بن ابی طالب سو ابن عباسب و کسانی که بعد از آنان بودند، همگی بر آن چه که سایر صحابه و تابعین راستین آنان درباره‎ی اثبات صفات و قضا و قدر اتفاق نظر داشتند، متفق القول بودند و کتاب‏هایی که مشتمل بر نقل قول‌های صحیح هستند، مملو از این موارد می‏باشند.

در میان بزرگان و ائمه اهل بیت همچون علی بن حسین، ابوجعفر باقر و پسرش جعفر بن محمد کسی نیست که منکر رؤیت خدا در جهان آخرت باشد و کسی نیست که معتقد به خلق قرآن باشد و قدر را انکار کند و یا معتقد به وجود نص درباره‎ی علی و معتقد به عصمت دوازده امام باشد و ابوبکر و عمر را دشنام و ناسزا بگوید.

روایت‏های متواترِ ثابت شده از آنان معروف و شناخته شده هستند که اهل سنت به آن‏ها استناد می‏کنند [۱۲].

بزرگان رافضی‏ها اعتراف می‏کنند که این اعتقاد درباره‎ی توحید و صفات و قدر را نه از کتاب گرفته و نه از سنت و نه از اهل بیت، بلکه گمان می‏کنند که عقل آنان را به این اعتقاد راهنمایی کرده است. همان گونه که معتزله چنین اعتقادی را دارند. رافضی‏ها معتقدند که این اعتقاد را از ائمه و بزرگان شریعت دریافت کرده‏اند [۱۳].

[۱۲]. - کسان دیگری چون ابوالقاسم طبری در «شرح أصول السنة» و دیگران این را از ائمه نقل می‏کنند. [۱۳]. - ج (۱)، (۲۲۹، ۲۹۶) درباره‎ی شرایعی که رافضی‏ها دریافت کردند، هنگام ذکر اصول فقه شیعه، بحث خواهد آمد.