علم حضرت علی س
حضرت علی در زمان بعثت پیامبر ج، به سن تمییز رسیده بود. او در آنچه از پیامبر جروایت میکرد، مورد اطمینان و راستگو بود. یاران پیامبر در نقل حدیث از آن حضرت راستگوترین مردم بودند و در میان شان کسی نبود که به آن حضرت دروغ نسبت دهد.
حضرت علی سدارای علم، بیان، دین، ایمان و سابقه و پیشگامی در اسلام است که بزرگتر از آن هستند که فضیلتش این باشد که او شمشیری از شمشیرهای خداوند است، چون خاصیت شمشیر تنها جنگ و مبارزه است.
حضرت علی سبرخی از سنت را از حضرت ابوبکر سآموخت.
علمای کوفه که با حضرت عمر و حضرت علی همنشینی داشتند مانند علقمه، اسود، شریح و برخی دیگر، قول حضرت عمر را بر قول حضرت علی ترجیح میدادند. اما تابعین مدینه، مکه و بصره، این مسأله در نزدشان آشکارتر و مشهورتر از آن است که ذکر گردد. علم و فقه حضرت علی در کوفه فقط بنا به مقام و جایگاهش در کوفه و در نزد آنان در مدت خلافتش مشهور شد، و با وجود این، اهل کوفه قبل از این که حضرت عثمان سبه خلافت برسد، به قرآن و سنت علم داشتند.
علم آموختن حضرت معاذ به اهل یمن و جایگاه او در میان آنان بیشتر و بالاتر از حضرت علی بود. از این رو اهل یمن بیشتر از آنچه که از حضرت علی روایت کردهاند، از حضرت معاذ روایت کردهاند. و شریح و سایر بزرگان تابعین فقط در نزد معاذ بن جبل فقه و علم آموختند. و وقتی حضرت علی به کوفه آمد، شریح آنجا قاضی بود، و او و ابوعبیده سلمانی از غیر حضرت علی علم و فقه آموختند [۲۲۸].
[۲۲۸] ج(۱) ص(۳۰۶، ۳۰۷، ۳۰۹) ج(۲) ص(۲۹۵) ج(۴) ص(۱۳۷) آنچه که مربوط به یاد گرفتن تفسیر و فتوای ابن عباس از حضرت علی است، هنگام سخن از ابن عباس میآید.