خاندان و یاران رسول الله صلی الله علیه وسلم

اطاعت کردن اهل سنت از حاکمان، مقید است

اهل سنت به طور مطلق از حاکمان اطاعت نمی‏کنند، آنان فقط در ضمن اطاعت از پیامبر جاز حاکمان اطاعت می‏کنند. همان‏گونه که خداوند متعال می‏فرماید: ﴿أَطِيعُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُواْ ٱلرَّسُولَ وَأُوْلِي ٱلۡأَمۡرِ مِنكُمۡ﴾[النساء: ۵۹].

بنابراین، این آیه به اطاعت مطلق از خداوند، و به اطاعت از پیامبر جامر می‏کند، چون او جز به اطاعت خداوند امر نمی‏کند، و هر کس از رسول خدا اطاعت کند از خداوند اطاعت کرده است. خداوند اطاعت از اولی الأمر را در داخل این قسمت قرار می‏دهد و برای آنان اطاعت سومی را ذکر نکرده است. چون به طور مطلق از اولی الأمر اطاعت نمی‏شود و فقط در کارهای معروف و شایسته از آنان اطاعت می‏شود؛ همان‏گونه که پیامبر جمی‏فرماید: «إِنَّمَا الطَّاعَةُ فِي الْمَعْرُوفِ» [۵۰]. «اطاعت فقط در معروف و نیکی است». در جایی دیگر می‏فرماید: «لَا طَاعَةَ لِمَخْلُوقٍ فِي مَعْصِيَةِ الْخَالِقِ» [۵۱]. «هیچ اطاعتی برای هیچ مخلوقی در معصیت خالق وجود ندارد». همچنین می‏فرماید: «من أمرکم بمعصیة فلا تطیعوه» [۵۲]. «هر کس شما را به معصیتی امر کرد، از او اطاعت نکنید».

این رویه‌ی اهل بیت با دیگران بود، و هر کسی از آنان در این زمینه پیروی کند از پیروان آنهاست. نه آن کسانی که از پیشوایان نیکوکار و دینداران و اهل علم اظهار براءت و بیزاری می‌کنند و با کافران و منافقان چون رافضیانِ گمراه در دشمنی با پیشوایان پاک سرشت همگام می‌شوند.

سخن این رافضی‏های منتسب به شیعه حضرت علی سکه می‏گویند: اطاعت از غیر پیامبر جبه طور مطلق در هر چیزی که به آن امر کند، واجب است، از قول و اعتقاد افرادی از اهل شام که منسوب به پیروان حضرت عثمان سبودند و می‏گفتند اطاعت از ولی امر به طور مطلق واجب است، فاسدتر است؛ چون آنان از سلطانی که وجود داشت اطاعت می‏کردند ولی اینان اطاعت از یک معصوم مفقود را واجب می‏دانند [۵۳].

[۵۰] بخاری: ک(۶۴) ب(۵۹) در مبحث «الـمغازی» و «الأحکام» و «خبر الواحد». مسلم آن را به شماره(۱۸۴۰) با لفظ «لَا طَاعَةَ فِي مَعْصِيةٍ إِنَّمَا الطَّاعَةُ فِي الْمَعْرُوفِ» روایت کرده است. [۵۱] احمد آن را روایت کرده است ج(۱) ص(۴۰) ج(۵) ص(۶۶). [۵۲] «مَنْ أَمَرَكُمْ مِنْهُمْ بِمَعْصِيَةٍ فَلاَ تُطِيعُوهُ» «هر کس از آنان شما را به معصیت خدا امر کند از او اطاعت نکنید». ابن ماجه در «مبحث الجهاد» به شماره (۴۰) آن را روایت کرده است. [۵۳] ج(۲) ص(۱۰۶، ۱۷۱، ۱۷۲).