خاندان و یاران رسول الله صلی الله علیه وسلم

یک پنجم(خمس) درآمد و کار مسلمانان از آنان گرفته می‏شود و به جانشین معصوم در نزد رافضی‏ها پرداخت می‏گردد

علما درباره‎ی خمس آرای متفاوتی دارند، گروهی معتقدند خمس با وفات پیامبر جساقط شده، و هیچ یک از بنی‏هاشم مستحق چیزی از خمس نمی‏شود مگر این‏که در میان‏شان یتیم یا مسکینی باشد که به دلیل یتیم بودن یا مسکین بودن به او داده می‏شود. این مذهب ابوحنیفه و دیگران است.

گروهی بر این باورند، خمس برای نزدیکان ولی امر پس از خودش است، و هر ولی امری به نزدیکان خود عطا می‏کند. این رأی گروهی است که به گمانم حسن و ابوثور جزو آنان هستند. این قول از حضرت عثمان سنیز نقل شده است.

عده‎ی دیگری معتقدند، خمس به پنج قسمت مساوی تقسیم می‏شود. این قول شافعی و قول مشهور احمد است.

گروهی دیگر می‏گویند: خمس بر اساس اجتهاد امام است، و خودش آن را در راه اطاعت خدا و پیامبر تقسیم می‏کند، همان‏گونه که فیء تقسیم می‏شود. این قول اکثر سلف است و رأی عمربن عبدالعزیز و مذهب اهل مدینه، مالک و دیگران است. همچنین این رأی، روایت دیگری از احمد است، و صحیح‏ترین اقوال است که کتاب و سنت نیز بر آن دلالت دارند.

اما آن‏چه که رافضی‏ها می‏گویند که یک پنجم کسب و کار مسلمانان از آنان گرفته شود و به کسی که جانشین معصوم می‏دانند، و یا کسی غیر از او داده می‏شود، این قول هرگز از جانب کسی از صحابه نه حضرت علی و نه دیگران و نه کسی از تابعین واقعی آنان و نه کسی از نزدیکان پیامبر، نه بنی‏هاشم و نه دیگران نقل نشده است.

تمام ‏آن‏چه که در این باره از حضرت علی یا علمای اهل بیت او همچون حضرت حسن، حضرت حسین، علی بن حسین، ابوجعفر باقر و جعفر بن محمد نقل می‏شود، دروغ نسبت به آنان است، و این خلاف روایات متواتر از سیره‎ی حضرت علیس است، چون او چهار سال و اندی خلافت را عهده‏دار شد و چیزی از اموال مسلمانان را نگرفت بلکه در ولایت او هرگز خمسی نبود.

نه حضرت علی و نه دیگران خمس اموالشان را ندادند. اما اموالی که از کفار به غنیمت گرفته شد بر اساس کتاب و سنت تقسیم می‏شد. اما در زمان او مسلمانان به دلیل فتنه و اختلافی که میان‏شان ایجاد شد وقتی را برای جنگ با کفار نیافتند.

همچنین ضرورتاً معلوم و مشخص است که پیامبر جخمس اموال مسلمانان را نگرفت، و از کسی از مسلمانان خمس مالش را نخواست بلکه فقط صدقات را از آنان می‏گرفت [۲۱۴]. و می‏فرمود که آل ‏پیامبر از آن بهره‏ای ندارند [۲۱۵]. آن حضرت به آنان امر می‏کرد که با جان و مال خود جهاد کنند و او همان فیء را که خداوند نصیب مسلمانان می‏کرد، تقسیم و غنائم را بین مستحقان‌اش تقسیم می‏کرد و خمس و فیء را نیز به طور عادلانه میان مسلمانان تقسیم می‏نمود [۲۱۶].

[۲۱۴] خداوند متعال می‏فرماید: ﴿خُذۡ مِنۡ أَمۡوَٰلِهِمۡ صَدَقَةٗ تُطَهِّرُهُمۡ وَتُزَكِّيهِم بِهَا﴾[التوبة: ١٠٣] و در جای دیگری می‏فرماید: ﴿إِنَّمَا ٱلصَّدَقَٰتُ لِلۡفُقَرَآءِ﴾[التوبة: ٦٠] [۲۱۵] و به حسن گفت: «آیا نمی‌دانی که ما صدقه نمی‌خوریم». مسلم آن را روایت کرده است، ص(۷۵۱). [۲۱۶] ج(۳) ص(۱۵۴، ۱۵۶).