خاندان و یاران رسول الله صلی الله علیه وسلم

فهرست کتاب

رافضی‏ها کف و پشت پاهایشان را نمی‏شویند

رافضی‏ها کف و پشت پاهایشان را نمی‏شویند

در صحیح به نقل از پیامبر جآمده که فرمود: «وَدِدْتُ أَنَّا قَدْ رَأَيْنَا إِخْوَانَنَا. قَالُوا أَوَلَسْنَا إِخْوَانَكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ: أَنْتُمْ أَصْحَابِى وَإِخْوَانُنَا الَّذِينَ لَمْ يَأْتُوا بَعْدُ. فَقَالُوا كَيْفَ تَعْرِفُ مَنْ لَمْ يَأْتِ بَعْدُ مِنْ أُمَّتِكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ فَقَالَ: أَرَأَيْتَ لَوْ أَنَّ رَجُلاً لَهُ خَيْلٌ غُرٌّ مُحَجَّلَةٌ بَيْنَ ظَهْرَىْ خَيْلٍ دُهْمٍ بُهْمٍ أَلاَ يَعْرِفُ خَيْلَهُ. قَالُوا بَلَى يَا رَسُولَ اللَّهِ. قَالَ: فَإِنَّهُمْ يَأْتُونَ غُرًّا مُحَجَّلِينَ مِنَ الْوُضُوءِ وَأَنَا فَرَطُهُمْ عَلَى الْحَوْضِ» «دوست داشتم که برادرانم را می‏دیدیم. گفتند: ای رسول خدا! مگر ما برادران تو نیستیم؟ فرمود: «شما اصحاب من هستید، برادران من آنانی هستند که هنوز نیامده‏اند». گفتند: ای رسول خدا! چگونه آن دسته از امتت را که هنوز نیامده‏اند می‏شناسی؟! فرمود: «بگویید: ببینم آیا مردی که اسبانی دارای دست و پاهای سفید داشته باشد و آن‏ها در میان اسبان سیاه باشند، آیا او اسبان خود را نمی‏شناسد؟» گفتند: آری، ای رسول خدا! فرمود: [۲۱۲]«آنان نیز در روز قیامت با چهره و دست و پاهای روشن به دلیل وضو گرفتن می‏آیند و من در پیشاپیش آنان بر حوض وارد می‏شوم...».

این حدیث بیان می‏کند که هر کس وضو بگیرد و صورت و دست و پاهای خود را بشوید جزو افراد روشن سیما و دست و پا نورانی قرار می‏گیرد. و این‏ افراد جمهور امت اسلام هستند که فقط حضرت ابوبکر و حضرت عمر را مقدم می‏دارند.

رافضی‏ها کف پاها و پشت پاهایشان را نمی‏شویند، پس پاهای آنان درخشان و نورانی نیستند. در صحیحین به نقل ار پیامبر جآمده که فرمود:«وَيْلٌ لِلأَعْقَابِ وَبُطُونِ الأَقْدَامِ مِنَ النَّارِ». «وای بر پشت و کف پاها از آتش جهنم» [۲۱۳].

[۲۱۲] صحیح مسلم: ک(۲) ح(۲۴۹)، صحیح بخاری ک(۴) ب(۳). [۲۱۳] صحیح مسلم: ص(۲۱۳،۲۱۵) بخاری آن را روایت کرده است ک(۳) ب(۳) ص(۲۷، ۲۹) «وَيْلٌ لِلأَعْقَابِ مِنَ النَّارِ» ترمذی می‏گوید: از پیامبرجروایت شده که فرمود: «وَيْلٌ لِلأَعْقَابِ وَبُطُونِ الأَقْدَامِ مِنَ النَّارِ». نگا: شماره(۴۱). امام احمد در ج(۴) ص(۱۹۱) با لفظ: «وَيْلٌ لِلأَعْقَابِ وَبُطُونِ الأَقْدَامِ مِنَ النَّارِ» روایت کرده، و حاکم: ج(۱) ص(۱۶۲) آن را آورده است.