تکیهگاه شیعیان در حدیث
شیعیان در زمینهی حدیث از شناخت اسناد و متن حدیث از همه بیشتر به دورند، و پیامبر جو احوال او را نمیشناسند. بنابراین وقتی احادیثی را نقل میکنند، از همهی مردم نسبت به آن جاهلترند، و در هر کتابی آنچه را که موافق امیال آنان باشد، بیابند بدون شناخت آن حدیث آن را نقل میکنند.
اگر آنان آن چه را در کتابهایی که از آنها نقل میکنند مانند «تفسیر ثعلبی»، «فضائل صحابه» از احمد بن حنبل و «فضائل صحابه» از ابو نعیم و «زیادات قطیعی» موجود در کتاب احمد و «زیادات ابن احمد»، هم مطالب به نفع خود و هم مطالب علیه خود را نقل میکردند مردم حق خود را از آنان میگرفتند. اما آنان جز آنچه را که موافق امیالشان باشد، تصدیق نمیکنند [۱۹۶].
[۱۹۶] ج(۳) ص(۲۶۴).