خاندان و یاران رسول الله صلی الله علیه وسلم

علوم باطلی که به حضرت علی نسبت داده‏اند

قرامطه باطنیه عقیده‎ی خود را به حضرت علی نسبت می‏دهند و اینکه خداوند یک علم باطنی خلاف ظاهر را به او عطا کرده است. در «الصحیح» به نقل از حضرت علی آمده که گفت: «وَالَّذِى فَلَقَ الْحَبَّةَ وَبَرَأَ النَّسَمَةَ مَا أَعْلَمُهُ إِلاَّ فَهْمًا يُعْطِيهِ اللَّهُ رَجُلاً فِى الْقُرْآنِ، وَمَا فِى هَذِهِ الصَّحِيفَةِ. قُلْتُ وَمَا فِى الصَّحِيفَةِ قَالَ الْعَقْلُ وَفَكَاكُ الأَسِيرِ، وَأَنْ لاَ يُقْتَلَ مُسْلِمٌ بِكَافِرٍ إلا فهما يؤتيه الله عبداً في الكتاب» [۲۳۰]. «قسم به کسی که دانه را شکافت و روح را آفرید، پیامبر جچیزی به من نگفت که به مردم نگفته باشد مگر آنچه که در این صحیفه است که عبارت است از: دیه‎ی عاقله و آزادی اسیر و این که مسلمان به خاطر قتل کافر، کشته نمی‏شوند. و خدا فهم این دو را در قرآن به یک بنده می‏دهد».

برخی از مردم سخن گفتن از حوادثی همچون جفر [۲۳۱]و غیره را به حضرت علی نسبت می‏دهند، و عده‏ای دیگر بطاقه [۲۳۲]و امور دیگری را به او نسبت می‏دهند که معلوم است حضرت علی از آن‏ها پاک و مبراست [۲۳۳].

[۲۳۰] بخاری این روایت را در: ک(۵۶) ب(۱۷۱) به نقل از ابوجحیفه روایت کرده که او می‏گوید: به حضرت علی گفتم: آیا به جز آنچه در این کتاب خدا هست وحی دیگری نیز نزد شما وجود دارد؟ گفت: نه، قسم به کسی که دانه را شکافت...(حدیث). و مسلم به نقل از ابراهیم تیمی از پدرش روایت کرده که می‏گوید: علی بن ابی طالب سبرای ما سخنرانی کرد و گفت: هر کس گمان کند که چیزی به جز کتاب خدا و این صحیفه (راوی ‏گوید: صحیفه‎ای در غلاف شمشیرش آویزان بود) نزد ماست که آن را می‌خوانیم دروغ گفته است. در این صحیفه احکام متعلق به شتران و چیزهایی در مورد جراحات است، و در آن این روایت است که پیامبر جفرمودند«الْمَدِينَةُ حَرَامٌ مَا بَيْنَ عَيْرٍ إِلَى ثَوْرٍ...». «مدینه از منطقه‎ی عیر تا منطقه‎ی ثور حرم است». مسلم به (شماره ۱۳۷۰) آن را روایت کرده است. [۲۳۱] جفر یک ظرف چرمی است که گمان می‏کردند در آن علم پیامبران، اوصیاء و علمای گذشته‎ی بنی اسرائیل است. [۲۳۲] بطاقه بنا به گمان شان صحیفه‏ای است به طول هفتاد گز براساس بازوی پیامبر جکه شامل املا کردن پیامبر و دستخط حضرت علی است، که در آن هر نوع حلال و حرام و هر آنچه که مردم به آن احتیاج پیدا می‏کنند، حتی درباره‎ی خسارت در جراحت آمده است. (احسان الهی ظهیر آن را نقل کرده است). [۲۳۳] ج(۴) ص(۱۴۵، ۱۴۶).