خاندان و یاران رسول الله صلی الله علیه وسلم

برخی از دروغ‏های رافضی‌ها بر خداوند و تحریف قرآن از جانب آنان

کسانی که اموری را که جزء دین خدا نیست، در آن داخل کرده و احکام شریعت را تحریف کرده‌اند، در هیچ گروه و طایفه‏ای بیشتر از افراد موجود در میان رافضی‏ها نیستند؛ چون رافضی‌ها در دین خدا دروغ‏هایی را به پیامبرجنسبت می‌دهند که کسی غیر از آنان چنین دروغ‏هایی را نسبت نداده است، و امور راست و درستی را رد کرده‏اند که کسی غیر از آنان آنها را رد نکرده ا‏ست. قرآن را طوری تحریف نموده‌اند، که کسی آن‏گونه آن را تحریف ننموده‏است.

مثل این کلام آنان که می‏گویند: این کلام خداوند متعال که می‏فرماید: ﴿إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ ٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱلَّذِينَ يُقِيمُونَ ٱلصَّلَوٰةَ وَيُؤۡتُونَ ٱلزَّكَوٰةَ وَهُمۡ رَٰكِعُونَ ٥٥﴾[المائدة: ۵۵]. «‏تنها خدا و پیغمبر او و مؤمنانی یاور و دوست شمایند که خاشعانه و خاضعانه نماز را به جای می‌آورند و زکات مال به در می‌کنند‏»، درباره‎ی حضرت علی نازل شد؛ چون حضرت علی انگشتر خود را در نماز صدقه داد.

و منظور از این فرمایش خداوند: ﴿مَرَجَ ٱلۡبَحۡرَيۡنِ﴾[الرحمن: ۱۹]. «دو دریای (مختلف شیرین و شور، و گرم و سرد) را در کنار هم روان کرده است» حضرت علی و حضرت فاطمه ، و آیه‎ی ﴿يَخۡرُجُ مِنۡهُمَا ٱللُّؤۡلُؤُ وَٱلۡمَرۡجَانُ ٢٢﴾[الرحمن: ۲۲]. «‏از آن دو، مروارید و مرجان بیرون می‌آید‏» حضرت حسن و حضرت حسین، و فرموده‌ی: ﴿وَكُلَّ شَيۡءٍ أَحۡصَيۡنَٰهُ فِيٓ إِمَامٖ مُّبِينٖ﴾[یس: ۱۲]. «‏و ما همه چیز را در کتاب آشکار (لوح محفوظ) سرشماری می‌نمائیم و می‌نگاریم» علی بن ابی طالبساست.

منظور از آیه‌ی: ﴿إِنَّ ٱللَّهَ ٱصۡطَفَىٰٓ ءَادَمَ وَنُوحٗا وَءَالَ إِبۡرَٰهِيمَ وَءَالَ عِمۡرَٰنَ عَلَى ٱلۡعَٰلَمِينَ٣٣﴾[آل‌عمران: ۳۳]. «‏خداوند آدم و نوح و خاندان ابراهیم (از قبیل: اسماعیل و اسحاق و یعقوب) و خاندان عِمران (از قبیل: موسی و هارون و عیسی و مادرش مریم) را از میان جهانیان برگزید‏»، خاندان ابوطالب است، و نام ابوطالب، عمران بوده است.

آیه‌ی: ﴿ فَقَٰتِلُوٓاْ أَئِمَّةَ ٱلۡكُفۡرِ﴾[التوبة: ۱۲]. «با سردستگان کفر و ضلال بجنگید»، حضرت طلحه وحضرت زبیر، و آیه ی: ﴿وَٱلشَّجَرَةَ ٱلۡمَلۡعُونَةَ فِي ٱلۡقُرۡءَانِ﴾[الإسراء: ۶۰]. «و درخت نفرین شده (زقّوم را که در ته دوزخ می‌روید و خوراک بزهکاران است و مذکور) در قرآن» بنی امیه هستند.

منظور از آیه‌ی: ﴿إِنَّ ٱللَّهَ يَأۡمُرُكُمۡ أَن تَذۡبَحُواْ بَقَرَةٗ﴾[البقرة: ۶۷]. «خدا به شما دستور می‌دهد که گاوی را سر ببرید» حضرت عایشه است. فرموده‌ی: و ﴿لَئِنۡ أَشۡرَكۡتَ لَيَحۡبَطَنَّ عَمَلُكَ﴾[الزمر: ۶۵]. «که اگر شرک‌ورزی کردارت (باطل و بی‌پاداش می‌گردد و) هیچ و نابود می‌شود»، میان حضرت ابوبکر و حضرت علی در ولایت بود.

همه‎ی این موارد و امثال آنها را در کتاب‏هایشان دیده‏ام.

به طوری که حتی گروه‏هایی که اطلاع کافی از دین اسلام ندارند، وقتی رافضی‏ها به آنان می‏گویند: ما مسلمان هستیم، حتماً خواهند گفت: شما یک جنس دیگر هستید.

سپس از این طریق، اسماعیلیه و نصیریه در تأویل واجبات و محرمات وارد شدند و آنان پیشوایان تأویلی شدند که همان تحریف سخنان از جای اصلی‏شان است [۱۴۰].

[۱۴۰] ج(۲) ص(۱۱۱) ج(۲) ص(۱۱۱) ج(۴) ص(۱۱۰) ج(۱) ص(۲۰۹). مؤلف رحمه الله بعد از اینکه تفاسیر رافضی‏ها را به این آیات ارائه می‏کند می‏گوید: و امثال این سخنان که هر کس به خدا و کتاب او ایمان داشته باشد، آن‏ها را به زبان نمی‏آورد، و این بیشتر به هذیان‌گویی شباهت دارد تا به تفسیر قرآن، می‏گوید: از همین نوع است که کسی می‏گوید: ﴿مَرَجَ ٱلۡبَحۡرَيۡنِ﴾حضرت علی و حضرت فاطمه، ﴿بَيۡنَهُمَا بَرۡزَخٞ لَّا يَبۡغِيَانِ ٢٠﴾پیامبرج، ﴿يَخۡرُجُ مِنۡهُمَا ٱللُّؤۡلُؤُ وَٱلۡمَرۡجَانُ ٢٢﴾ حضرت حسن و حضرت حسین هستند. هر کس کوچک‌ترین بهره‏ای از علم و عقل برده باشد به ضرورت به بطلان این تفسیر پی می‏برد. ابن عباس این را نگفته است، و این از نوع تفسیری است که در تفسیر ثعلبی است، و آن را با اسنادی که مجهول و ناشناس هستند آورده، و اسناد آن از طریق سفیان ثوری شناخته شده نیست. این دروغی است که به سفیان نسبت داده شده است. ثعلبی می‏گوید: حسن بن محمد دینوری به من گفت: موسی بن محمد بن علی بن عبدالله برای ما روایت کرد و گفت: پدرم که حسن بن محمد بن علویه قطان است، از کتاب خود برای من خواند و من گوش می‏دادم: یکی از یاران ما روایت کرد که مردی از اهل مصر که طسم نامیده می‏شد، روایت کرد که ابوحذیفه به نقل از پدرش و او به نقل از سفیان ثوری روایت کرده که ﴿مَرَجَ ٱلۡبَحۡرَيۡنِ يَلۡتَقِيَانِ ١٩ بَيۡنَهُمَا بَرۡزَخٞ لَّا يَبۡغِيَانِ ٢٠﴾ حضرت فاطمه و حضرت علی هستند و آیه‎ی ﴿يَخۡرُجُ مِنۡهُمَا ٱللُّؤۡلُؤُ وَٱلۡمَرۡجَانُ ٢٢﴾حضرت حسن و حضرت حسین هستند. این اسناد کاملاً مبهم و تاریک است و چنین اسنادی قابل اثبات نیست، و کذب و دروغ بودن آن از چند وجه روشن می‏شود: اول: این موضوع در سوره‎ی رحمن است، و این سوره به اجماع مسلمانان سوره‎ی مکی است، در حالی که حضرت حسن و حضرت حسین در مدینه به دنیا آمدند. دوم: نامگذاری این دو نفر به دو بحر، و نام گذاری این یکی به لؤلؤ و دیگری به مرجان و قرار دادن نکاح به عنوان درهم آمیختن، چیزی است که نه به صورت حقیقت و نه به صورت مجاز در زبان عربی نمی‏گنجد بلکه همان‏طور که یک دروغ بر خدا و قرآن است، یک دروغ بر زبان هم است. سوم: در این آیه چیز زیادی که دلالت از آن چه که در سایر بنی آدم باشد، وجود ندارد. چهارم: خداوند در آیه‎ی دیگری لفظ مرج البحرین را ذکر کرده ، و در سوره‎ی فرقان می‏فرماید: ﴿وَهُوَ ٱلَّذِي مَرَجَ ٱلۡبَحۡرَيۡنِ هَٰذَا عَذۡبٞ فُرَاتٞ وَهَٰذَا مِلۡحٌ أُجَاجٞ﴾[الفرقان: ٥٣] که اگر منظور او حضرت علی و حضرت فاطمه باشد، در این آیه به اجماع اهل سنت و شیعه مذمت یکی از آن دو آمده است. پنجم: خداوند می‏فرماید: ﴿بَيۡنَهُمَا بَرۡزَخٞ لَّا يَبۡغِيَانِ ٢٠﴾اگر منظور از آن دو حضرت علی و حضرت فاطمه باشد، برزخ میان آن دو به گمان آنان پیامبر و یا کس دیگری است که مانع می‌شود، تا یکی از آن دو به دیگری ستم نکند، و این بیشتر به مذمت شباهت دارد تا به مدح. ششم: همان‏گونه که ابن جریر و سایرین ذکر کرده‏اند علمای تفسیر برخلاف این برداشت اتفاق نظر دارند. ابن عباس می‏گوید: دریای آسمان و دریای زمین هر سال با هم برخورد می‏کند. و حسن می‌گوید: منظور دریای روم و فارس هستند ﴿بَيۡنَهُمَا بَرۡزَخٞ﴾همان الجزایر است، و این که می‌فرماید: ﴿يَخۡرُجُ مِنۡهُمَا ٱللُّؤۡلُؤُ وَٱلۡمَرۡجَانُ ٢٢﴾زجاج می‏گوید: از دریای شور خارج می‏شود و آن دو را با هم جمع کرده، چون وقتی از یکی از آن دو بیرون آید از هر دو بیرون آمده است، همانند این آیه: ﴿وَجَعَلَ ٱلۡقَمَرَ فِيهِنَّ نُورٗا﴾[نوح: ١٦] ابن جریر می‏گوید: به این دلیل می‌گوید: ﴿مِنۡهُمَا﴾ چون از صدف‌های دریا و قطرات آسمان خارج می‏شود. و اما (لؤلؤ و مرجان) در موردشان دو قول وجود دارد: اول- مرجان چیزی کوچک‏تر از لؤلؤ است، دوم- لؤلؤ بزرگتر است. این قول اکثر علما است. ج(۴) ص(۶۶-۶۸). بیان بطلان بقیه‎ی تفاسیرشان از برخی آیات ذکر شد. نگا: ج(۴) ص(۶۸-۸۰) هر کس بخواهد به آنجا مراجعه کند.