علی بن حسین، روایت او و آنچه که از او روایت شده است، و مناقب این بزرگوار
او بیشتر از آن که از حضرت حسین علم بیاموزد، از دیگران علم آموخت. حضرت حسین در سال۶۱ در حالی که علی کم سن و سال بود، شهید شد. وقتی که او به مدینه بازگشت از علمای اهل مدینه علم آموخت. علی بن حسین از مادران مؤمنان - عائشه، ام سلمه، و صفیه- و از ابن عباس، مسور بن مخرمه و ابورافع غلام پیامبر جو مروان بن حکم و سعید بن مسیب و سایرین علم آموخت.
تمجید و تعریف علما از علی بن حسین، و مناقب او فراوان است.
زهری میگوید: در مدینه کسی را بهتر از علی بن حسین نیافتم. یحیی بن سعید انصاری میگوید: او بهترین هاشمی است که من در مدینه دیدهام. حماد بن زید میگوید: به سخنان علی بن حسین گوش فرا دادهام ـ و او بهترین هاشمی بود که من دیدم ـ، که میگفت: «ای مردم، ما را با حب اسلام دوست بدارید. حب شما نسبت به ما همواره برایمان مایهی عار شده است». محمد بن سعد در الطبقات نام او را آورده و میگوید: عارم به ما خبر داد و گفت که حماد به ما خبر داد. سپس ابن سعد میگوید: گفتند: علی بن حسین مورد اطمینان و مورد اعتماد بود و حدیث فراوان داشت و بلندمرتبه و ارجمند بود.
از شیبه بن نعامه روایت شده که میگوید: علی بن حسین به بخل متهم بود.، وقتی او فوت کرد، مردم دیدند که او مخفیانه معاش اهل یکصد خانه را در مدینه تأمین میکرد.
خشوع و صدقه دادن در پنهانی و سایر فضایل او مشهور است. حتی او به خاطر صلاح و دین خود از همنشینی با بزرگان میگذشت و با زید بن اسلم غلام حضرت عمر بن خطاب همنشینی و رفت و آمد داشت در حالی که او جزو بهترین تابعین اهل علم و ایمان بود. به او گفته میشد: مجالس قوم خودت را رها میکنی و با این شخص همنشینی میکنی؟! او در جواب گفت: انسان جایی مینشیند که صلاح قلب خود را آنجا بیابد.
ابوسلمه بن عبدالرحمن، یحیی بن سعید انصاری، زهری، ابوزناد، زید بن اسلم و پسرش، و ابوجعفر از او حدیث روایت کردهاند.
محمد بن علی، باقر، کسانی که او از آنان علم آموخته و کسانی که از او حدیث روایت کردهاند و علم او محمد بن علی باقر از بهترین اهل علم و دین است.
گفته میشود: او به این دلیل باقر نامیده شد چون علم را شکافت، نه به خاطر این که در اثر سجده پیشانیاش شکافته شده بود.
او علم را از جابر و انس بن مالک فرا گرفت، و همچنین از ابن عباس و ابوسعید و سایر صحابه و سعید بن مسیب و محمد بن حنفیه و عبدالله بن ابی رافع کاتب حضرت علی حدیث روایت کرده است.
ابواسحاق همدانی و عمرو بن دینار، زهری، عطاء بن ابی رباح و ربیعه بن ابیعبدالرحمن و اعرج در حالی که از او مسنتر است، و پسرش جعفر و ابن جریج و یحیی بن ابی کثیر و اوزاعی و دیگران از او حدیث روایت کردهاند.
اما این که او عالمترین اهل زمانش بوده است، این نیاز به دلیل دارد. زهری از هم عصران اوست که در نزد مردم نسبت به احادیث پیامبر جو احوال و سخنان او از باقر عالمتر است [۲۳۹].
[۲۳۹] ج(۲) ص(۱۵۳، ۱۵۴) ج(۱) ص(۳۰۷، ۳۰۸).