حدیث شماره ۲۷۲
(۱۲) حَدَّثَنَا ابْنُ أَبِي عُمَرَ، حَدَّثَنَا مَعْنٌ، عَنْ مَالِكٍ، عَنِ ابْنِ شِهَابٍ، نَحْوَهُ.
(ح) وَحَدَّثَنَا قُتَيْبَةُ، عَنْ مَالِكٍ، عَنِ ابْنِ شِهَابٍ، نَحْوَهُ.
۲۷۲ ـ (۱۲) ابن ابی عمر، از معن، از مالک، از ابن شهاب نیز به سان همین حدیث را برای ما [از حیث معنی، نه از حیث لفظ] روایت کرده است.
و نیز قتیبه، از مالک، از ابن شهاب، نظیر همین روایت را [در معنی نه در لفظ] برای ما نقل کرده است.
&
«ح»: این حرف ـ چنان‌که پیشتر گذشت ـ رمزی برای تحویل سند به سندی دیگر است.
به هر حال، امام ترمذی برای حدیث شماره‌ی ۲۷۱، سه سند ذکر کرده است که عبارتند از:
۱- اسحاق بن موسی، از معن، از مالک، از ابن شهاب، از عروة، از عایشهل.
۲- ابن ابی عمر، از معن، از مالک، از ابن شهاب، از عروة، از عایشهل.
۳- قتیبه، از مالک، از ابن شهاب، از عروة، از عایشهل.