«علم‌آموختن با دعوت‌دادن در راه خدا تضادی ندارد»
{۱۴} طلاب علوم چگونه می‌توانند دعوتگر به راه خدا باشند؟
* در حقیقت دعوتی بدون علم فائده‌ای در آن نیست، به این معنی که خیر زیادی را از دست می‌دهد، و بر طلبه واجب است که همراه با علم‌آموزی کار دعوت‌دادن به راه خدا را انجام دهد. اشکال دارد که طلبه وقتی شخصی مخالفی را حتی در مسجدی که درس می‌خواند مشاهده کند او را به راه خدا دعوت دهد؟ چه اشکالی دارد که اگر به بازار برای کار خودش برود در بازار هرکسی را که از دین خدا روی تافته به راه خدا دعوت دهد؟!
چه اشکال دارد که در مدرسه طلبه‌ای را که از راه خدا روی‌گردان است دعوت دهد دستش را بگیرد و با او قدم بزند و برای حل مشکلش با او صحبت کند اگر انسان فردی را ببیند که با انجام گناه با او مخالفت می‌ورزد به طور مثال چیزی را که خدا دستور انجام آن را داده ترک کند یا کاری را که خدا انجام‌دادن آن را نهی نموده انجام دهد، اگر چنین فردی را ناپسند بداند و از او متنفر شود و دوری جوید و از اصلاح او ناامید شود، این مشکلی است.
و خداوند متعال برای ما بیان داشته که ما باید بردبار باشیم و چشم داشت پاداش الهی را داشته باشیم، خداوند متعال فرموده است: ﴿فَٱصۡبِرۡ كَمَا صَبَرَ أُوْلُواْ ٱلۡعَزۡمِ مِنَ ٱلرُّسُلِ وَلَا تَسۡتَعۡجِل لَّهُمۡ﴾[الأحقاف: ۳۵]. یعنی: «پس شکیبائی کن آنگونه که پیامبران اولوالعزم شکیبائی کرده‌اند و برای (عذاب) آنان شتاب مکن».
انسان باید صبر کند و چشمداشت پاداش الهی را داشته باشد، اگر در وجود خویش احساس ناراحتی و کدورت نمود، باید به خود چنین تلقین کند که این مشکل در راه خدا برایم پیش آمده است، پیامبر ج وقتی انگشتش در جهاد خون‌آلود گردید فرمود:
هَلْ أَنْتِ إِلاَّ إِصْبَعٌ دَمِيتِ
وَفِى سَبِيلِ اللَّهِ مَا لَقِيتِ
[۴۶]
یعنی: تو انگشتی هستی که در راه خدا خون‌آلود گشته و آسیب دیده‌ای.
[۴۶] بخاری شماره حدیث (۲۸۰۸) الفتح (۶ / ۲۳) کتاب الجهاد والسیر باب (۹) و مسلم به شماره (۱۱۲ – ۱۷۹۶) کتاب الجهاد والسیر باب (۳۹) و این حدیث را به طور کامل جندب ابن ابی سفیان روایت نموده است.