موضع مسلمانان در قبال تعدد گروه‌ها و اختلاف‌شان چیست
{۶۷} در این زمان از گروه‌های اسلامی که به راه خدا دعوت می‌دهند، زیاد صحبت می‌شود، مانند: جماعت (تبلیغ) حزب (اخوان المسلمین) و (سلفیت) ما از کدامیک از این گروه‌ها پیروی کنیم؟ و موضع مسلمان در برابر اختلاف این گروه‌ها چیست؟
* چنین چیزی بسیار دردناک و تاسف‌بار است، و بیم آن می‌رود که بیداری اسلامی و این نهضت از بین برود و نابود شود، زیرا هر وقت مردم دچار تفرقه شوند، به سرنوشتی دچار خواهند شد که خدا گفته است: ﴿وَلَا تَنَٰزَعُواْ فَتَفۡشَلُواْ وَتَذۡهَبَ رِيحُكُمۡ﴾[الأنفال: ۴۶]. یعنی: «کشمکش مکنید، درمانده و ناتوان می‌شوید، و شکوه و هیبت شما از میان می‌رود».
پس هرگاه مردم دچار تفرقه شدند و با یکدیگر اختلاف ورزیدند سست خواهند شد و زیان خواهند کرد، و قدرت آن‌ها از بین می‌رود و وزنی نخواهند داشت.
و دشمنانی که به ظاهر خود را به اسلام نام می‌برند و یا کسانی که در ظاهر و باطن با اسلام دشمن هستند از این تفرقه خوشحال می‌شوند، و آن‌ها آتش اختلاف میان مسلمین را شعله‌ور می‌نمایند، و پیش این گروه می‌آیند و ضعف‌های گروه دیگر را بیان می‌کنند، و پیش این یکی می‌روند و می‌گویند: این گروه چنین و چنان است، و اینگونه میان برادران دعوتگر به راه خدا دشمنی ایجاد می‌کنند.
پس بر ما است که در برابر دسیسۀ دشمنان خدا و پیامبر و دینش بایستیم، و امتی واحد باشیم و با یکدیگر جمع شویم و از یکدیگر استفاده کنیم و همه خود را چون یک نفر دعوتگر قرار بدهیم.
و راه وحدت این است که همۀ رهبران در هر شهری جمع شوند و با بررسی اوضاع همه به یک برنامه اتفاق کنند که همه را دربر گیرد، حتی اگر شیوه هریک در دعوت‌دادن به راه خدا با دیگری فرق کند، مهم نیست و ایرادی ندارد، بلکه مهم این است که ما همه دوست و برادر و برحق یکدیگر را به آغوش بگیریم.
اما این که کدامیک از این گروه‌ها بهتر است؟ اگر من بگویم: فلان گروه، بهتر است این گفته من اقرار به این تفرقه می‌باشد، و در صورتی که من تفرقه را نمی‌پسندم و به نظر من باید ما صادقانه و مخلصانه به کار خود بنگریم و دیدگاهی صادقانه نسبت به کتاب خدا و سنت پیامبرش و حکام مسلمین و تودۀ ملت مسلمان داشته باشیم، و باید دست به دست یکدیگر دهیم، و امت واحدی باشیم و حق و حقیقت، به سپساس خداوند روشن و واضح است.
و حق بجر بر فردی که روی‌گردان است یا تکبر می‌ورزد پوشیده نمی‌باشد، اما کسی که با باور و یقین و تسلیم‌شدن در برابر حق به حق روی می‌آورد، بدون تردید او برای دست پیداکردن به حق به زودی موفق خواهد شد.