قواعد و رهنمودهای بیداری اسلامی

حکم سفر به سرزمین کفار

{۸۷} حکم سفر به سرزمین کفار بدون نیاز چیست؟

* سفر به سرزمین کفار بدون سه شرط جایز نیست.

شرط اول: باید دارای علم باشد که شبهات را پاسخ دهد، زیرا آنجا کفار اشکال‌هایی وارد می‌کنند که مردم را به انحراف می‌کشاند، پس باید انسان دارای علم باشد، تا اشکال‌ها و شبهات کفار را جواب دهد، تا از شر آن‌ها در امان بماند، زیرا کفار دشمنان خدا و دشمن دین و اولیای الهی هستند، و آن‌ها تمام تلاش خود را برای نشر دین خود و انتشار اشکال و شبهات مبذول می‌دارند، تا مسلمان را به دینش مشکوک نمایند. بنابراین، می‌بینید که آن‌ها به کشورهای ما نشریه و نوار می‌فرستند و در خلال آن فرزندان ما را به مسیحیت فرا می‌خوانند، مسیحیان خسته نمی‌شوند شب و روز برای دورکردن مسلمانان از اسلام کار می‌کنند و از پای درنمی‌آیند، شما را توصیه می‌کنم تا از شر مسیحیان خود را برحذر دارید، و همچنین به شما توصیه می‌کنم که خود را از شر یهود و کمونیست‌ها و از شر منافقینی که تظاهر به اسلام می‌کنند و در حقیقت دشمن اسلام هستند نجات داده و برحذر باشید. بنابراین، من می‌گویم: فردی که می‌خواهد به سرزمین کفار سفر کند، باید دارای این شرط یعنی دارای علم و دانشی باشد که بتواند به اشکال‌های کفار پاسخ دهد.

شرط دوم: شرط دوم برای سفر به سرزمین کافران این است که فردی که به آنجا سفر می‌کند، دارای دین و ایمان باشد که او را از شهوات و لذت‌های حرام بازمی‌دارد، زیرا سرزمین کافران سرزمین خوشگذرانی و شهوت است: ﴿إِنۡ هُمۡ إِلَّا كَٱلۡأَنۡعَٰمِ بَلۡ هُمۡ أَضَلُّ سَبِيلًا ٤٤﴾[الفرقان: ۴۴]. یعنی: «ایشان همچون چهارپایان هستند، و بلکه گمراه‌تر».

﴿وَٱلَّذِينَ كَفَرُواْ يَتَمَتَّعُونَ وَيَأۡكُلُونَ كَمَا تَأۡكُلُ ٱلۡأَنۡعَٰمُ وَٱلنَّارُ مَثۡوٗى لَّهُمۡ ١٢﴾[محمد:۱۲]. یعنی: «در حالی که کافران بهره و لذت می‌برند، و همچون چهارپایان می‌چرند و می‌خورند، آتش دوزخ جایگاه ایشان است». کنار خوشگذرانان‌اند و خوشگذرانی‌های جنسی و عقلی و فکری پیش آن‌ها زیاد است، و هیچکسی از آن بازداشته نمی‌شود. زناکار می‌تواند زنا کند، و لوطی می‌تواند عمل لواط و همجنس بازی انجام دهد و شرابخوار می‌تواند شراب بنوشد و همه انواع فساد و زشتی در آنجا وجود دارد، و اگر انسان دارای ایمان و دینی که او را از این خوشگذرانی‌ها نجات می‌دهد، نباشد در منجلاب این فسادها گرفتار خواهد شد.

شرط سوم: شرط سوم برای سفر به سرزمین کفار این است که انسان برای سفر به این کشورها نیاز داشته باشد یا به خاطر معالجه یا برای فراگرفتن دانشی که در کشور او به صورت تخصصی وجود ندارد، یا برای دعوت‌دادن به راه خدا و غیره نیازمند سفر به سرزمین کفار باشد، اما اگر برای سفر به این کشورها نیازی نداشته باشد، جایز نیست که به چنین کشورهایی سفر کند، زیرا فردی که به آنجا می‌رود، خطر شدیدی دین و ایمان او را تهدید می‌نماید.

و چه بسا جوانانی به این کشورها با روحیه و قلبی سالم و سرشار از ایمان سفر کرده‌اند و از آن با قلب و روحیه‌ای واژگون و تهی از ارزش‌های معنوی بازگشته‌اند، پس باید ما به این مطلب آگاه باشیم.

بعضی از مردم به کشورهای کفار سفر می‌کنند، و آنجا به بهانه معالجه رایگان یا استفاده از مزایایی که اهالی آنجا استفاده می‌کنند، در آن کشور تبعیت گرفته و به صورت رسمی خود را از تبعه آن کشور قرار می‌دهند، چنین کاری به طور مطلق درست نیست، زیرا در آن کشورها تبعیت و سختی و آسانی با آن‌ها همدردی و همکاری کرده شود، و خداوند متعال فرموده است: ﴿۞يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَتَّخِذُواْ ٱلۡيَهُودَ وَٱلنَّصَٰرَىٰٓ أَوۡلِيَآءَۘ بَعۡضُهُمۡ أَوۡلِيَآءُ بَعۡضٖۚ وَمَن يَتَوَلَّهُم مِّنكُمۡ فَإِنَّهُۥ مِنۡهُمۡۗ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَهۡدِي ٱلۡقَوۡمَ ٱلظَّٰلِمِينَ ٥١ فَتَرَى ٱلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٞ يُسَٰرِعُونَ فِيهِمۡ يَقُولُونَ نَخۡشَىٰٓ أَن تُصِيبَنَا دَآئِرَةٞۚ فَعَسَى ٱللَّهُ أَن يَأۡتِيَ بِٱلۡفَتۡحِ أَوۡ أَمۡرٖ مِّنۡ عِندِهِۦ فَيُصۡبِحُواْ عَلَىٰ مَآ أَسَرُّواْ فِيٓ أَنفُسِهِمۡ نَٰدِمِينَ ٥٢﴾[المائدة: ۵۱- ۵۲]. یعنی: «ای مؤمنان یهودیان و مسیحیان را به دوستی نگیرید، ایشان برخی دوست برخی دیگر‌اند، هرکس از شما با ایشان دوستی ورزد، بی‌گمان او از زمرۀ ایشان شمرده می‌شود و شک نیست که خداوند افراد ستمگر را هدایت نمی‌کند، می‌بینی کسانی که بیماری به دل دارند شتابزده می روند تا با آن‌ها دوستی و محبت ورزند، و می‌گویند: می‌ترسیم که بلایی به سر ما آید، امید است که خداوند فتح را پیش بیاورد یا از جانب خودکاری کند و این دسته از آنچه در دل پنهان داشته‌اند پشیمان گردند».

افرادی که دل‌هایشان بیمار است آن‌ها یقین و اعتماد به وعدۀ الهی ندارند. بنابراین، برای دوستی با کفار و محبت با آن‌ها شتاب می‌ورزند.