من با افرادی که از این جماعت نقد میکنند مخالف هستم
{۷۴} به کثرت از جماعت دعوت و تبلیغ انتقاد میشود، با وجود این که این جماعت نقش برجستهای در دعوت دارد، امید است به جای برحذرداشتن از این جماعت، این جماعت را در دعوت سلیم نصیحت کنی؟
* سخنهای زیادی در مورد جماعتها گفته میشود که کدامیک از این جماعتها بهتر است و سخنهایی از این قبیل، در مورد جماعت دعوت و تبلیغ سخنهای زیادی گفته میشود، به نظر من در این جماعت خیر بزرگی است، و تاثیر به سزایی دارد که در جماعتهای دیگر که بیشتر تاثیرگذار هستند، چنین تأثیری مشاهده نمیشود.
و چه بسا کافرانی بودهاند که به دعوت این جماعت، مسلمان شدهاند و چقدر گناهکارانی بودهاند که با دعوت اینها راه طاعت را در پیش گرفتهاند، و این چیزی است ثابت و مشهود که قابل انکار نیست، اما به نظر من این جماعت احتیاج به علم دارد، و در مورد بعضی افراد این جماعت به من اطلاع رسیده است که به علم و تعمق در آن علاقه ندارند، و میگویند: تعمق در علم ویژۀ علماء است و دیگر چنین حرفهایی در مورد علم میگویند، این اشتباه است و انتقاد من از جماعت تبلیغ در همین مورد است.
همچنین به من رسیده که رهبران این جماعت خارج از کشور ما، در دیگر کشورهای اسلامی دارای انحراف عقیدتی هستند، اگر درست باشد و دارای انحراف عقیدتی باشند، باید از آنها پرهیز کرد و فقط به دعوت در داخل کشور ما به صورت صحیح و درست بسنده نمود.
به هرحال، در جماعت تبلیغ خیر بزرگی میبینیم، ولی نقصهایی هم دارند، و همچنین مردم را از رهبران این جماعت در خارج از کشور ما اگر واقعاً انحراف عقیدتی دارند، برحذر میدارم، اما سرزمین ما به سپاس خداوند دارای علماء و نیکوکاران میباشد و نیاز نیست که ما به خارج از کشور سفر کنیم، مگر اسلام از کجا برخاسته است؟
آیا از این سرزمین برنخاسته است؟ و ایمان در نهایت به اینجا یعنی به مدینه برمیگردد، پس این سرزمین اولین محل طلوع اسلام بوده و در آخر هم بازهم اسلام به اینجا برخواهد گشت، و اینجا است که پیامبر ج فرموده است: «یهود و نصارا را از جزیرۀ عربی بیرون کنید» [۶۸].
و در مریضی فوتش فرموده است: «مشرکین را از جزیره العرب بیرون کنید» [۶۹].
و در روایت مسلم فرموده است: «یهود و نصارا را از جزیرۀ عربی حتماً بیرون خواهم کرد، تا این که جز مسمان کسی در آن باقی نماند» [۷۰].
[۶۸] حافظ ابن حجر در التلخیص الحبیر (۴ / ۱۳۹) و گفته است با عبارت «أَخْرِجُوا الْمُشْرِكِينَ مِنْ جَزِيرَةِ الْعَرَبِ»متفق علیه است. [۶۹] قسمتی از حدیث بخاری به روایت عبدالله بن عباسبشماره حدیث (۳۱۶۸) الفتح (۶ / ۳۱۲) کتاب الجزیة والموادعة، باب (۶) و مسلم به شماره (۲۰ – ۱۶۳۷) کتاب الوصیة، باب (۵). [۷۰] مسلم روایت کرده است از حدیث عمر بن خطابسبه شماره (۶۳ / ۱۷۶۷) کتاب الجهاد و السیر، باب (۲۱).