«دعوتگران نباید با یکدیگر قطع رابطه کنند»
{۲۶} آیا برای دعوتگران جایز است، در بین خودشان قطع رابطه کنند به سبب اختلاف‌شان در روش‌های دعوت؟
* برای مؤمنان جایز نیست که از یکدیگر قطع رابطه کنند، زیرا پیامبر ج فرموده است: «برای هیچ مؤمنی روا نیست که بیش از سه روز برادرش را ترک کند».
حتی اگر مؤمن مرتکب گناهی شده باشد، ترک‌گفتن و قهرکردن با او جایز نیست، مگر این که در ترک‌گفتن او مصلحتی باشد، مانند این که اگر او را ترک کند و از او قهر نماید از گناه دست بردارد. بنابراین، پیامبر ج کعب بن مالک و آن دو نفر دیگری را که از شرکت در غزوه تبوک تخلف ورزیده بودند، ترک گفت، پس اگر در پشت‌کردن و ترک‌گفتن افراد فاسد مصلحتی راجح بود، باید آن‌ها را ترک گفت و به آن‌ها پشت کرد، و اگر نه، نباید از آن‌ها قهر کرد و به آن‌ها پشت نمود، و این حکم در مورد عموم انسان‌های فاسد می‌باشد، اما دعوتگران به راه خدا برایشان مناسب نیست، بلکه جایز نیست که از یکدیگر به سبب اختلاف در شیوه‌های دعوت با یکدیگر قطع رابطه نمایند، بلکه هریک از روش دیگری در صورتی که مفیدتر و کارسازتر باشد باید استفاده کند.