قواعد و رهنمودهای بیداری اسلامی

از خداوند می‌خواهم که علماء را در مشکلاتی که از طرف بی‌خردان با آن مواجه هستند، یاری فرماید

{۳۶} بزرگ‌کردن اشتباه علماء، عادات بسیاری از جوانان است، جوانان را در این زمینه چگونه راهنمایی می‌کنید؟

* از خداوند می‌خواهم که علماء را در مشکلاتی که از طرف افراد نادان با آن مواجه هستند، یاری کند، زیرا آزارهای زیادی به علماء می‌رسد، گاهی می‌شنویم که چیزی را به یکی از علمای برجسته نسبت می‌دهند، اما وقتی تحقیق می‌کنیم، می‌بینیم که مسئله برخلاف آن است، بسا گفته می‌شود فلانی اینطور گفت، اما وقتی ما امر را بررسی می‌کنیم، می‌بینیم برعکس است، و این جنایت بزرگی است، وقتی پیامبر ج فرموده است: «دروغ‌بستن به من چون دروغ نسبت‌دادن یکی از شما بر دیگری نیست» یا سخنی به این معنا فرموده است. پس دروغ نسبت‌دادن به علماء در آنچه متعلق به شریعت خداوندی است، مانند دروغ نسبت‌دادن به یکی از مردم نیست، چون این دروغ شامل حکم شرعی می‌باشد که به این عالم مورد اعتماد نسبت داده می‌شود. بنابراین، هرچند اعتماد مردم به عالم بیشتر باشد، دروغ نسبت‌دادن به او در این امور بیشتر و نیز خطرناکتر خواهد بود، زیرا اگر فردی عامی به ناحق بگوید: فلان فرد چنین گفت، سخن او را کسی استقبال نخواهد کرد، اما اگر بگوید: فلان فرد که مورد اعتماد است، چنین گفته است، مردم خواهند پذیرفت. بنابراین، بعضی از مردم دارای فکری هستند که به نظر آن‌ها حق است، و کوشش می‌کنند که مردم نیز دارای همین فکر باشند، اما راهی جز این که این اندیشه و فکر را به یکی از علمای مورد اعتماد به دروغ نسبت دهند، نمی‌بینند و می‌گویند: این گفتۀ فلانی است. در حقیقت چنین کاری بسیار خطرناک است و تنها طعنه‌زدن و بی‌ارزش‌کردن شخصیت آن عالم نیست، بلکه این مسئله به حکمی از احکام الهی متعلق است.

مسئله دوم، بزرگ جلوه دادن اشتباهات است، این کار نیز اشتباه و دشمنی است، زیرا عالم انسانی است اشتباه می‌کند، و بدون شک هم به حق می‌رسد، اما وقتی عالم اشتباه کرد، بر ما لازم است تا با او تماس گرفته و از او بپرسیم که آیا تو چنین گفته‌ای؟ اگر گفت: بله چنین سخنی را گفته‌ام و به نظر ما سخن او اشتباه بود، به او می‌گوییم: آیا دلیلی داری؟ و وقتی با او وارد مناقشه شویم، حق روشن و مشخص می‌شود و هر عالم با انصافی که از خدا می‌ترسد بناچار باید به حق برگردد، و باید بازپس‌گرفتن سخن خود را اعلام کند، اما بزرگ جلوه‌دادن اشتباه و ذکرکردن آن به فجیع‌ترین و زشت‌ترین صورت بدون تردید چنین کاری تجاوز بر برادر مسلمانت می‌باشد، و حتی تجاوز به شریعت شمرده می‌شود، چون اگر مردم به کسی اعتماد دارند و تو اعتماد آن‌ها را به او سلب می‌کنی، مردم پیش چه کسی می‌روند، آیا مردم حیران و بدون پیشوایی که آن‌ها را در شریعت الهی رهبری کند می‌مانند یا به جاهلی، روی می‌آورند که آن‌ها را ناآگاهانه و بدون قصد از راه خدا منحرف می‌کند و یا به سوی عالم بدی می‌روند که قصداً آن‌ها را از راه خدا بازمی‌دارد.