این یعنی تضاد و بی‌خردی و گمراهی در دین
{۵۰} آیا این دو آیه بر این دلالت دارند که فردی که مرتکب منکر شود، نباید مردم را از آن منکر نهی نماید، و آن دو آیه عبارتند از: ﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفۡعَلُونَ ٢﴾[الصف: ۲]. یعنی: «ای کسانی که ایمان آورده اید، چرا سخنی می‌گویید که خودتان برابر آن عمل نمی‌کنید».
و ﴿۞أَتَأۡمُرُونَ ٱلنَّاسَ بِٱلۡبِرِّ وَتَنسَوۡنَ أَنفُسَكُمۡ وَأَنتُمۡ تَتۡلُونَ ٱلۡكِتَٰبَۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ ٤٤﴾[البقرة: ۴۴]. یعنی: «آیا مردم را به نیکوکاری فرمان می‌دهید، و خود را فراموش می‌کنید، در حالی که شما کتاب می‌خوانید آیا نمی‌فهمید؟»
* این دو آیه بر این مطلب دلالت ندارند که مرتکب منکر نباید مردم را از ارتکاب آن منکر باز دارد، بلکه این دو آیه بر زشتی کار آن‌ها دلالت می‌کند که آن‌ها دیگران را از ارتکاب منکر بازمی‌دارند، در حالی که خودشان آن را انجام می‌دهند، یا مردم را به کار نیک امر می‌کنند و خودشان کار نیک را انجام نمی‌دهند، این در حقیقت تضاد در کردار و گفتار است و بی‌خردی و گمراهی در دین است. چگونه از انجام‌دادن کاری مردم را باز می‌داری و خودت آن را انجام می‌دهی؟!!
و چگونه مردم را به انجام کاری امر می‌کنی و خودت آن را انجام نمی‌دهی؟!!
اگر تو در بازداشتن مردم از کار بد صداقت می‌داشتی، خودت اولین کسی بودی که از آن کار زشت دوری جستی، و همچنین اگر تو صادقانه مردم را به انجام کار نیک امر می‌کردی، اولین کسی بودی که کار نیک را انجام می‌دادی، اما این که مردم را به چیزی امر کنی و خودت انجام ندهی، این کار خلاف عقل و شرع است. بنابراین، خداوند بنی اسرائیل را به خاطر این کار سرزنش نموده و فرموده است: ﴿أَفَلَا تَعۡقِلُونَ ٤٤﴾یعنی: آیا نمی‌فهمید.