در قرآن و سنت دلیلی که تعدد احزاب و گروه‌ها را جایز بداند وجود ندارد
{۶۵} آیا در نصوص کتاب خداوند و سنت پیامبرش دلیلی یافت می‌شود که تعدد گروه‌های اسلامی را مباح قرار دهد؟
* در قرآن و سنت چیزی که تعدد احزاب و گروه‌ها را مباح بداند وجود ندارد، بلکه قرآن و سنت تعدد احزاب را مذمت کرده است، و خداوند متعال فرموده: ﴿إِنَّ ٱلَّذِينَ فَرَّقُواْ دِينَهُمۡ وَكَانُواْ شِيَعٗا لَّسۡتَ مِنۡهُمۡ فِي شَيۡءٍۚ إِنَّمَآ أَمۡرُهُمۡ إِلَى ٱللَّهِ ثُمَّ يُنَبِّئُهُم بِمَا كَانُواْ يَفۡعَلُونَ ١٥٩﴾[الأنعام: ۱۵۹]. یعنی: «بی‌گمان کسانی که آیین خود را پراکنده می‌دارند و دسته دسته و گروه گروه می‌شوند تو به هیچ وجه از آنان نیستی، سروکارشان با خدا است، و خدا ایشان را از آنچه می‌کنند باخبر می‌سازد»، و خداوند تعالی فرموده است: ﴿كُلُّ حِزۡبِۢ بِمَا لَدَيۡهِمۡ فَرِحُونَ ٣٢﴾[الروم: ۳۲]. یعنی: «هر گروهی از روش و آیینی که دارد خرسند و خوشحال است».
شکی نیست که این احزاب با دستور الهی مخالفت ورزیده، بلکه با امری مخالفت کرده که خداوند به آن تشویق نموده است، و فرموده: ﴿وَإِنَّ هَٰذِهِۦٓ أُمَّتُكُمۡ أُمَّةٗ وَٰحِدَةٗ وَأَنَا۠ رَبُّكُمۡ فَٱتَّقُونِ ٥٢﴾[المؤمنون: ۹۲]. یعنی: «این ملت یگانه‌ای بوده و من پروردگار همۀ شما هستم، پس تنها از من بهراسید».
و بویژه وقتی به پیامدهای این تفرقه و تحزب می‌نگریم که هر حزب و گروهی دیگری را متهم به فسق نموده، و ناسزا می‌گوید، و بسا اوقات فراتر از این هم کلماتی به یکدیگر می‌گویند. بنابراین، من معتقدم این تحزب و حزب‌گرایی اشتباه است، بعضی می‌گویند: ممکن نیست دعوت بدون این که در قالب و چهار چوب حزبی قرار گیرد، قدرت بگیرد و منتشر شود؟!!
ما می‌گوییم: چنین سخنی درست نیست، بلکه زمانی دعوت نیرو می‌گیرد و در هرجا پخش می‌شود که انسان بیشتر به کتاب خدا و سنت پیامبرش ج چنگ زده باشد، و بیشتر از احادیث پیامبر و عملکرد خلفای راشدین پیروی کند.