نپذیرفتن اسباب جهالت است در دین و سفاهت است در عقل
{۳۰} افرادی که می‌گویند: خدای تعالی حفاظت این دین را به عهده گرفته است، و کارهایی که دعوتگران در خدمت به اسلام انجام می‌دهند، بیهوده است، این افراد را چگونه باید پاسخ داد؟
* پاسخ‌گفتن به این افراد سهل و آسان است، زیرا گرایش این‌ها گرایش نپذیرفتن اسباب است، و شکی نیست که نپذیرفتن اسباب ناشی از جهل به دین و بی‌خردی است، خداوند حفاظت این دین را بعهده گرفته، اما باید اسبابی باشد، و اسباب آن کارهای دعوتگران از قبیل نشر و بیان دین و دعوت‌دادن به آن است، و کسی که نمی‌گوید از اسباب نباید استفاده کرد، مانند فردی می‌ماند که به کسی بگوید: ازدواج نکن، اگر خداوند در تقدیر تو فرزندی برایت نوشته است، صاحب فرزند خواهی شد، یا بگوید: برای بدست‌آوردن روزی تلاش نکن، اگر خداوند برایت مقدر کرده روزی خودش به تو می‌رسد.
ما می‌دانیم که خداوند متعال فرموده است: ﴿إِنَّا نَحۡنُ نَزَّلۡنَا ٱلذِّكۡرَ وَإِنَّا لَهُۥ لَحَٰفِظُونَ ٩﴾[الحجر: ۹]. یعنی: «ما خود قرآن را فرستاده‌ایم، و خود ما پاسدار آن می‌باشیم».
و خداوند با توجه به علم خویش که می‌داند کارها بدون اسباب انجام نمی‌گیرد، چنین فرموده است. بنابراین، خداوند برای حفظ دین اسبابی را مقدر نموده که به وسیلۀ آن اسباب دین حفظ می‌شود.
لذا علمای گذشته را می‌بینیم که دین بوسیلۀ آن‌ها از بدعت‌های عقیدتی و عملی حفظ شد، آن‌ها سخنرانی می‌کردند و می‌نوشتند و حقایق را برای مردم بیان می‌داشتند، پس باید ما به دفاع از دین و حمایت از آن و نشر آن میان بندگان خدا از آنجا که خداوند ما را به این کار موظف نموده بپا خیزیم و با این کار حفظ‌شدن دین محقق می‌شود.