پیامبر صهنگام شنیدن قرآن از ابن مسعود گریه میکرد
پیامبر صعبدالله بن مسعود سرا بسیار دوست داشت که این امر روز به روز بیشتر میشد و بخاطر نشانههای تیزهوشی و نجابت و اخلاق والا و پیروی نیکو او را به خود نزدیک میکرد.
یک بار پیامبر صمشتاق شد که قرآن را از زبان ابن مسعود سبشنود، خوشا بحال چنین فضیلت بزرگی که تمام دنیا مساوی آن نیست.
عبدالله میگوید: رسول الله صبه من گفت: قرآن را برایم بخوان، گفتم: ای رسول خدا صمن قرآن را بخوانم در حالی که بر تو نازل شده است؟ گفت: من میل دارم که آن را از دیگری بشنوم، پس سوره نساء را برای او خواندم تا به اینجا رسیدم که: ﴿فَكَيۡفَ إِذَا جِئۡنَا مِن كُلِّ أُمَّةِۢ بِشَهِيدٖ وَجِئۡنَا بِكَ عَلَىٰ هَٰٓؤُلَآءِ شَهِيدٗا٤١﴾[النساء: ۴۱]. «حال آنها چگونه است آن روزى که از هر امتى، شاهد و گواهى (بر اعمالشان) مىآوریم، و تو را نیز بر آنان گواه خواهیم آورد؟». پس او با پایش به من اشاره کرد در حالی که چشمانش پر از اشک شده بود[۲۶۳].
[۲۶۳] مسلم ۸۰۰ در المسافرین، باب فضل استماع القرآن؛ بخاری ۴۰۴٩ فضائل القرآن.