شاگردان مکتب نبوت

علی و بخشش و کرم او

از ابوجعفر نقل شده که گفت: علی بن ابی طالب ستا وقتی که محصولاتش به صد هزار نرسید نمرد. وقتی که درگذشت هفتاد هزار درهم بدهی داشت. گفتم: این دین از کجا آمده است؟ گفت: از میان اقوام و دامادها و آشنایان و کسانی که در درآمدهای دولت سهمی ندارند، چنین آمده است که به آنها داده است. در این هنگام حسن بن علی برخاست و از اطرافش اموالی را برداشت تا بفروشد و دین او را ادا کند، سپس هر سال بجای او پنجاه نفر را آزاد می‏کرد، و بعد از او حسین نیز هر سال پنجاه نفر را آزاد می‏کرد تا اینکه او کشته شد، و دیگر کسی بعد از او این کار را انجام نداد[۱٩٧].

ابوبکر صدیق سجهیزیه زن مطلقه را دور می‏انداخت و علی سبا او موافقت کرد حتی انگشتر را نیز دور می‏انداخت.

فقیر شدن را دوست داشت در حالی که او رئیس بود، و با این وجود با این فقر ثروتمند شد.

شریف قوم کسی است که شرافت نامش را برای آنها جا بگذارد و اموال را رها کند.

فراوانی و کثرت در تنگناها جای اطمینان نیست، بلکه مجد و شکوه و بزرگی جای اطمینان است.

اموال از اساسش باطل هستند تا زمانی که بر بلندهمتی بنا نشده باشند[۱٩۸].

[۱٩٧] مکارم الاخلاق، ص۱۶۰. [۱٩۸] التبصرة، ابن جوزی، ۲/۲۵۸.