خالد بن ولید «۴»

محمد رسول الله ص.

روزی ابوبکر سدر مورد او گفت: زنان عاجزند از اینکه فرزندی مثل خالد را به دنیا بیاورند.

روزها و سال‌ها سپری شد و ما هیچگاه ندیدیم که کسی مثل او متولد شود، در حالی که امت همیشه نیاز شدیدی دارد که هر روز فردی مثل خالد متولد بشود تا پرچم اسلام را که ده‌ها سال است که پایین گذاشته شده و کسی یافت نشده که آن را بردارد، بردارد.

خالد یکی از کسانی بود که خداوند شهرها و کشورها را به وسیله او فتح کرد و قلعه‏ها را به وسیله او کوبید و کفر را نابود کرد، پس اگر تمام امت مثل خالد می‏بودند، چه می‏شد؟!!!.

حال موعد ما (که با اشتیاق منتظرش بودیم) با نشانه عزت و قدرت اسلام است. همراه با کسی که خداوند به وسیله او پرچم اسلام را برافراشت به طوری که با ستاره‏های جوزا در هم می‏آمیختند.

او خالد بن ولید سشمشیر خداوند متعال و سوارکار شجاع اسلام و شیر میدان جنگ‌ها و امام و فرمانده بزرگ، فرمانده مبارزان، ابوسلیمان قریشی مخزومی مکی و پسر خواهر ام المؤمنین میمونه دختر حارث است.

در ماه صفر سال هشتم مسلمان شد و هجرت کرد، پس به جنگ رفت و در غزوه موته شرکت کرد و هنگامی که سه فرمانده رسول الله صیعنی زید و پسر عمویش جعفر و ابن رواحه، شهید شدند و لشکر بدون فرمانده ماند، در همان لحظه خالد فرماندهی آنها را به عهده گرفت و پرچم را برداشت و به دشمن حمله کرد و پیروز شد، و پیامبر صاو را شمشیر خدا نامید و گفت: خالد شمشیری است که خداوند آن را علیه مشرکان آخته است.

خالد در فتح مکه و غزوه حنین حضور داشت و در زمان رسول الله صفرمانده جنگ بود و زره و لباسش را در راه خدا بخشید و با مرتدان و مسیلمه جنگید و در عراق نیز جنگید و خوب درخشید و فضای آسمان را شکافت و در پنج روز به همراه لشکر همراهش از مرز عراق تا مرز شام را فتح کرد و در جنگ‌های شام شرکت کرد و جایی از بدنش نمانده بود که نشان شهادت بر آن نباشد.

مناقب و فضایل او بسیار زیادند از جمله اینکه ابوبکر ساو را فرمانده فرماندهان کرد و به همراه ابوعبیده دمشق را فتح کرد.

شصت سال زیست و قهرمانان زیادی را کشت، اما در بسترش وفات یافت.

در سال ۲۱ هجری در حمص وفات کرد[٧۸].

[٧۸] سیر اعلام النبلاء، ذهبی، ۱/۳۶۶-۳۶٧.