شاگردان مکتب نبوت

فهرست کتاب

موعظه رسا

موعظه رسا

از جعفر بن محمد از پدرش از جدش نقل شده که علی سدر تشییع جنازه‏ای شرکت کرد وقتی که او را در قبرش گذاشت خانواده‏اش گریه و زاری کردند، گفت: چرا گریه می‏کنید؟ قسم بخدا اگر می‏خواهید به دفن مرده خود کمک کنید شما را از این کار باز می‏دارم و گرنه ملک الموت بر می‏گردد و یک نفر از آنها را باقی نمی‏گذارد. سپس برخاست و گفت:

ای بندگان خدا شما را به تقوای خدا سفارش می‏کنم خدایی که برای شما مثالهایی زده و اجل شما را معین کرده است و گوشهایی برای شما قرار داده تا پیرامون خود را بشنوید، و چشم‌هایی قرار داده تا از اسرار پرده بردارید، و قلب‌هایی داده که به وسیله آن بفهمید. خداوند شما را بیهوده خلق نکرده است، و شما را از چهارپایان متمایز کرده، و شما را گرامی داشته است، و پاداشی برای شما در نظر گرفته است، پس ای بندگان خدا تقوای خدا پیشه کنید و در طلب او بسیار سعی کنید و قبل از اینکه نابود شوید، کار خیر انجام دهید، چرا که نعمت‌های دنیا مداوم نیست، و از فجایع آن ایمن نیستید، و بدانید که نعمت‌های دنیا یک غرور کاذب و یک تکیه‏گاه مایل است، ای بندگان خدا از گذر ایام عبرت بگیرید و از تاوان بپرهیزید و از موعظه‏ها پند و اندرز بگیرید، گویی که چنگال آرزوها شما را گرفته است و خانه‏های خاکی شما را حفظ کرده است، آن روزی را به یاد آورید که با دمیده شدن در صور و برانگیختن از قبر و محشر و حساب با خداوند جبار همه به اضطراب خواهند افتاد. در آن روز هر کسی فرشته‏ای همراه اوست و او را به محشر می‏برد، و شاهدی همراه اوست که برای او شهادت می‏دهد: ﴿وَأَشۡرَقَتِ ٱلۡأَرۡضُ بِنُورِ رَبِّهَا وَوُضِعَ ٱلۡكِتَٰبُ وَجِاْيٓءَ بِٱلنَّبِيِّ‍ۧنَ وَٱلشُّهَدَآءِ وَقُضِيَ بَيۡنَهُم بِٱلۡحَقِّ وَهُمۡ لَا يُظۡلَمُونَ٦٩][الزمر: ۶٩]. «و زمین (در آن روز) به نور پروردگارش روشن مى‏شود، و نامه‏هاى اعمال را پیش مى‏نهند و پیامبران و گواهان را حاضر مى‏سازند، و میان آنها بحق داورى مى‏شود و به آنان ستم نخواهد شد». و آن روز سرزمین‌ها می‏لرزد، و منادی ندا سر می‏دهد، و تمام موجودات جمع می‏شوند، و اسرار آشکار می‏شود، و قلب‌ها به لرزه می‏افتند،‏ و آتش جهنم آماده می‏شود، آتشی که شعله‏ور است. ای بندگان خدا تقوای خدا را پیشه کنید مانند آن انسان ترسویی تقوا پیشه کنید که گناه می‏کند و راه فرار می‏یابد و نجات پیدا می‏کند و می‏گریزد، آماده معاد شوید و توشه خود را زیاد کنید و خداوند را منتقم و یاریگر بدانید، و بدانید که قرآن دشمن یا دوست شما خواهد بود، و بهشت برای ثواب کافی است، و آتش جهنم برای عذاب کافی است، و برای خودم و شما از خداوند طلب استغفار می‏کنم[۲۰۴].

[۲۰۴] صفة الصفوة، ۱/۱۳۲-۱۳۳.