موعظه رسا
از جعفر بن محمد از پدرش از جدش نقل شده که علی سدر تشییع جنازهای شرکت کرد وقتی که او را در قبرش گذاشت خانوادهاش گریه و زاری کردند، گفت: چرا گریه میکنید؟ قسم بخدا اگر میخواهید به دفن مرده خود کمک کنید شما را از این کار باز میدارم و گرنه ملک الموت بر میگردد و یک نفر از آنها را باقی نمیگذارد. سپس برخاست و گفت:
ای بندگان خدا شما را به تقوای خدا سفارش میکنم خدایی که برای شما مثالهایی زده و اجل شما را معین کرده است و گوشهایی برای شما قرار داده تا پیرامون خود را بشنوید، و چشمهایی قرار داده تا از اسرار پرده بردارید، و قلبهایی داده که به وسیله آن بفهمید. خداوند شما را بیهوده خلق نکرده است، و شما را از چهارپایان متمایز کرده، و شما را گرامی داشته است، و پاداشی برای شما در نظر گرفته است، پس ای بندگان خدا تقوای خدا پیشه کنید و در طلب او بسیار سعی کنید و قبل از اینکه نابود شوید، کار خیر انجام دهید، چرا که نعمتهای دنیا مداوم نیست، و از فجایع آن ایمن نیستید، و بدانید که نعمتهای دنیا یک غرور کاذب و یک تکیهگاه مایل است، ای بندگان خدا از گذر ایام عبرت بگیرید و از تاوان بپرهیزید و از موعظهها پند و اندرز بگیرید، گویی که چنگال آرزوها شما را گرفته است و خانههای خاکی شما را حفظ کرده است، آن روزی را به یاد آورید که با دمیده شدن در صور و برانگیختن از قبر و محشر و حساب با خداوند جبار همه به اضطراب خواهند افتاد. در آن روز هر کسی فرشتهای همراه اوست و او را به محشر میبرد، و شاهدی همراه اوست که برای او شهادت میدهد: ﴿وَأَشۡرَقَتِ ٱلۡأَرۡضُ بِنُورِ رَبِّهَا وَوُضِعَ ٱلۡكِتَٰبُ وَجِاْيٓءَ بِٱلنَّبِيِّۧنَ وَٱلشُّهَدَآءِ وَقُضِيَ بَيۡنَهُم بِٱلۡحَقِّ وَهُمۡ لَا يُظۡلَمُونَ٦٩]﴾[الزمر: ۶٩]. «و زمین (در آن روز) به نور پروردگارش روشن مىشود، و نامههاى اعمال را پیش مىنهند و پیامبران و گواهان را حاضر مىسازند، و میان آنها بحق داورى مىشود و به آنان ستم نخواهد شد». و آن روز سرزمینها میلرزد، و منادی ندا سر میدهد، و تمام موجودات جمع میشوند، و اسرار آشکار میشود، و قلبها به لرزه میافتند، و آتش جهنم آماده میشود، آتشی که شعلهور است. ای بندگان خدا تقوای خدا را پیشه کنید مانند آن انسان ترسویی تقوا پیشه کنید که گناه میکند و راه فرار مییابد و نجات پیدا میکند و میگریزد، آماده معاد شوید و توشه خود را زیاد کنید و خداوند را منتقم و یاریگر بدانید، و بدانید که قرآن دشمن یا دوست شما خواهد بود، و بهشت برای ثواب کافی است، و آتش جهنم برای عذاب کافی است، و برای خودم و شما از خداوند طلب استغفار میکنم[۲۰۴].
[۲۰۴] صفة الصفوة، ۱/۱۳۲-۱۳۳.