چگـونگـی ارثی‌بودن در مسأله امامت
متون کتاب‌های امامیان بدون استثنا، امامت را حق فرزند ذکور (و بزرگـتر) امام قبلی می‌داند. طبق این دیدگـاه و به استناد آیه مربوط به ﴿وَأُوْلُواْ ٱلۡأَرۡحَامِ﴾امامت جز در مورد امام حسن و امام حسین هرگـز قابل انتقال به برادران نمی‌باشد [۱۱۵].
شیخ مفید تصریح می‌کند که: «امامت پس از امام حسین تنها به خاندان ایشان اختصاص یافته است. فرزندان برادرش حسن و عمو زادگـانش مانند سایر مردم هیچ حقی در امامت ندارند. امامت تا قیام ساعت هرگـز از خاندان امام حسین خارج نخواهد شد» [۱۱۶].
کلینی، شیخ صدوق، و شیخ مفید و طوسی در احادیث متعدد و مشابهی از امام صادق نقل می‌کنند که امامت تا روز قیامت به همین شکل عمودی موروثی خواهد ماند. حدیث امام صادق بر این دلالت دارد که: «امامت پس از حسن و حسین هرگـز در دو برادر مجتمع نخواهد شد، و تا روز قیامت در فرزندان و نوادگـان حسین منحصر خواهد بود» [۱۱۷].
[۱۱۵] الصدوق، علي بن بابويه: الإمامة والتبصرة من الحيرة، ص ۱۷۷. [۱۱۶] المفيد: الرسائل العشر، مختصر من كلام الزيدية، ص ۱۵۷. [۱۱۷] كليني: الكافي، ج۱ ص ۲۸۶، وشيخ مفيد: الارشاد، ص ۲۸۹ وصدوق: اكمال الدين، ص ۴۱۴، وطوسي: الغيبة، ص ۱۸.