معجزات غیبی
از آنجا که دیدگـاه (امامیان) میبایست به نوعی از اراده الهی سرچشمه گـرفته باشد لذا مؤرخین امامیه به منظور تقویت دلائل امامت موسی کاظم این بار نیز از سلاح معجزات غیبی استفاده کردند.
بنا بر روایتی، امام کاظم در پاسخ سؤال ابو بصیر ویژگـیهای امام را چنین بر میشمارد: «نخست آنکه از پدرش گـفتاری در باره امامت او آمده باشد. به پاسخ سؤالهای مردم بپردازد و اگـر نپرسند خود او آغاز به سخن کند. امام از آینده خبر میدهد و با مردمان به همه زبانهای دنیا سخن میگـوید. هیچ سخنی از سخنان مردم از امام پنهان نمیماند. سخن مرغان و هرآنچه جاندار است نیز از علم امام پنهان نیست. به درستی که هرکس این نشانهها را نداشته باشد امام نیست» [۱۶۹].
کلینی میگوید: «امام کاظم یاران خود را از زمان مرگ آگـاه میکرد و آنان را از سرنوشت آینده شان با خبر میساخت» [۱۷۰].
محدثان همچنین در باب اثبات امامت موسی کاظم شماری از معجزات را ذکر کردهاند، از جمله آنها خرد کردن غل وزنجیر وگـذر از دیوار زندان بغداد است و اینکه ایشان در خلال یک شب از زندان بغداد به مدینه رفته و همان شب به زندان مراجعت کردند. همچنین گـفته است که ایشان مهر خود را در سنگ نقش میکردند و به زبانهای بیگـانه بدون آموزش قبلی تکلم مینمود. از دیگـر معجزات اینست که ایشان گـاو مرده را زنده میساخت و در آتش نمیسوخت» [۱۷۱].
[۱۶۹] الكليني، الكافي، ج۱ ص ۲۸۵ والمفيد، الارشاد، ص ۳۰۷. [۱۷۰] الكليني، الكافي، ج۱ ص ۴۸۴. [۱۷۱] الصدوق، عيون اخبار الرضا، ص ۱۰۴ والكليني، الكافي، ج۱ ص ۳۵۶ والصفار، بصائر الدرجات، ص ۲۵۵ والمفيد، الارشاد، ص ۲۹۳ والقطب الراوندي، الخرايج والجرايح والنوري الطبرسي، خاتمة المستدرك، ص ۵۶۵.