گـروه محمدیه (النفیسیه)
عده‌ای دیگـری آن‌هم به علت نداشتن حضرت عسکری فرزندی ظاهر، قائل به امامت برادرش (محمد) شدند که هفت سال پیش ودر زمان پدرشان فوت کردند، آن‌ها مرگ (محمد بن علی الهادی) را منکر شدند ومدعی شدند که پدرش (حضرت هادی) به ایشان اشاره‌ای داشتند وایشان به عنوان امام تنصیب کرده بودند، واین مسئله مورد اجماع واتفاق همه علمای شیعه اثنا عشریه بوده است. چون جایز نمی‌باشد امام به غیر امام وصیت کند – آن‌ها عسکری را امام نمی‌دانستند – بنابراین (محمد بن علی) نمرده و پدرش از باب تقیه آن را مخفی کردند اما جلو مردم آن را مرده اعلام کرده بود، شبیه این مسئله (امام صادق) هم کرده بودند. وقتیکه – بنابه قول اسماعیلیان – اسماعیل بن جعفر الصادق مردند، وامام صادق ظاهراً اورا تشییع ودفن کرده بودند، امّا در واقع او را از بابت تقیه مخفی کردند، وبالاخره اسماعیلیان عقیده به مهدویت وغیبت اسماعیل بن جعفر الصادق دارند [۲۴۸].
این فرقه بنام (محمدیه) معروف شدند. تیره دیگـری از همین فرقه گـفتند: «که: محمد بن علی الهادی قبل از مگـشان به غلامش (نفیس) وصیت کردند، وبه او همه کتاب‌ها وعلوم وسلاح ولوازم امامت را تحویل دادند، وبه ایشان فرمودند: اگـر برای من اتفاق بیفتد امانتها را به برادرم (جعفر) تحویل دهد» [۲۴۹].
این فرقه موضع دشمنانه‌ای نسبت به حضرت عسکری گـرفتند وکارشان بجایی رسید که حضرت عسکری همراه با شیعیانش را تکفیر وتفسیق کردند، ودر باره (جعفر بن علی) غلو کردند وقائل به مهدویتش شدند، واین فرقه تُندرو بنام (النفیسیه) معروف شدند [۲۵۰].
[۲۴۸] النوبختي: فرق الشيعة ص ۱۰۱، المفيد: الفصول المختارة ص ۲۶۰. [۲۴۹] مصادر فوق. [۲۵۰] النوبختي: فرق الشيعة ص ۱۰۸.