الواقفون
در ازای این فرقه تندرو (النفیسیه) عده‌ای از شیعیان حضرت عسکری بعد از مرگـش دچار حیرت وتنش وشوکه شدند که منکر وفاتش وقائل به مهدویتش شدند، ومبنای عقیده شان، عدم جواز مرگ امام بدون اینکه فرزندی ظاهر ومعروف داشته باشند. وبه اعتقاد وباورها زمین نمی‌باید بدون امام باشد.
واینها بنوبه خود به چند گـروه تقسیم شدند، بعضی از آن‌ها مرگ حضرت عسکری را پذیرفتند، اما معتقد به رجوع حضرتش پس از مرگ کوتاهی، وآن را بنا بر حدیثی در باره کلمه (القائم) استوار ساختند (إنه يقوم بعد الموت)امام بعد از مردن زنده خواهند شد.
عده‌ای دیگـر گـفتند: حضرت عسکری مردند وبه زندگـی باز نخواهد گـشت اما محققا در آینده خواهد آمد [۲۵۱].
این فرقه حرف‌های شیعه سابق (الواقفيه) را تکرار کردند ومعروف به (الواقفيه علي الحسن) شدند، یعنی بر امام حسن عسکری متوقف شدند. وقائل به غیبت ومهدویت حضرت عسکری شدند، ومنتظر روز موعود می‌باشند.
[۲۵۱] النوبختي: فرق الشيعة ص ۹۶-۹۸، الاشعري القمي: المقالات والفرق ص ۱۰۸، الصدوق: اكمال الدين، ص ۴۰.