حیرت زده‌ها
بحران مرگ حضرت عسکری بدون اینکه فرزند ظاهر ومعروفی از خود باقی بگـذارند، منجر به این شد که شیعه‌های امامیه که عقیده به استمرار امامت تا روز قیامت بودند، وادار به تفتیش در باره فرزندی احتمالی برای حضرت عسکری شدند، وگـفتند: احتمالاً حضرتش فرزندی داشتند، وآن را بدلایلی مخفی کردند، دلایلی از قبیل خوف برای حیاتش از دشمنان بوده. اما عده دیگـری از شیعیان هیچ نوع اظهار نظری نکردند ومنتظر پایان بحرانی شدند، آن‌ها نه قائل به امامت جعفر شدند، ونه قائل به انقطاع امامت ونه قائل به مهدویت (حسن عسکری) شدند، بلکه گـفتند: نمی‌دانیم چه بگـوییم... وأمر بر ما مشتبه شده، چون نمی‌دانیم حضرت عسکری فرزندی داشتند یا خیر؟ یا اینکه امامت برای جعفر یا برای محمد صحیح بوده؟ وقیل وقال زیاد شده، اما بالاخره ما موضعی داریم و میگـوییم: حضرت حسن عسکری امام معصوم ومفترض الطاعه بودند، وامامت و وفاتش صحیح می‌باشد، وزمین از حجه خدا خالی نمی‌ماند، اما متوقف می‌شویم وقائل به امامت کسی بعد از عسکری نمی‌شویم. چون خلفی برای حضرت عسکری نمی‌شناسیم، وامرش برای ما مخفی مانده، وبغیر از فرزندش بعنوان امام نمی‌پذیریم، چون اجماع شیعیان بر این متفق هستند: که امامت امام تثبیت نمی‌شود مگـر وصیتی روشن از پدرش داشته باشد [۲۵۲].
[۲۵۲] النوبختي: فرق الشيعة ص ۱۰۸، الاشعري القمي: المقالات والفرق، ص ۱۱۵، المفيد: الفصول، ص ۲۶۰.