نامگذاری فرزندان حضرت علی سبه نامهای خلفا
مسلماً هر انسانی نامهایی نیکو و برازنده و یا نام اشخاص مورد علاقه‌اش را برای فرزندان خود انتخاب می‌کند، مثلاً: اکثر شیعیان نام ائمه را برای فرزندان‌شان برمی‌گزینند، و این نشانه علاقه و اظهار ارادت و محبت نسبت به ایشان است.
زمانی که به کتاب‌های معتبر اهل تشیع نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که خود ائمه نام خلفا و ام المؤمنین عایشه را برای فرزندان خود انتخاب نموده و بدین وسیله محبت و علاقه خود را نسبت به آنان حتی پس از وفات‌شان نیز عملاً نشان داده‌اند!.
برای مثال: نام سه تن از فرزندان حضرت علی س«أبوبکر، عمر و عثمان» بوده است، و همه آنان همراه با دیگر برادران خود یعنی: امام حسین، أبوالفضل و جعفر، در واقعه کربلا به شهادت رسیدند [۳۵۷]. اما متأسفانه از آنها به خاطر نامشان در حالی که این همه از کربلاء و شهدایش سخن می‌گویند هیچ نامی برده نمی‌شود!!.
نام دو تن از فرزندان حسن بن علی س«أبوبکر و عمر» بوده است که أبوبکر نیز همراه عموهایش در کربلاء به شهادت رسید [۳۵۸]. اما از او نیز تنها به خاطر نامش نامی برده نمی‌شود!.
نام دو تن از فرزندان حسین بن علی سنیز «أبوبکر و عمر» بوده است که آن دو نیز همراه با پدر و عموها و برادران‌شان در همان واقعه کربلا به شهادت رسیدند [۳۵۹]، اما بازهم به خاطر اسم‌شان از آنها ذکری به میان نمی‌آید!.
نام دو تن از فرزندان علی بن حسین سملقب به زین العابدین که یکی از کنیه‌های او نیز «أبوبکر» می‌باشد [۳۶۰]«عمر و عایشه »بوده است [۳۶۱].
نام سه تن از فرزندان موسی بن جعفر سملقب به کاظم «أبوبکر، عمر و عایشه» بوده است [۳۶۲].
یکی از کنیه‌های علی بن موسی سملقب به رضا «أبوبکر» بوده است [۳۶۳].
نام یکی از فرزندان علی بن محمد ملقب به هادی «عایشه» بوده است [۳۶۴].
و موارد بسیاری دیگر... [۳۶۵].
نتیجه‌ای که از این موضوع می‌توان گرفت این است که برخلاف باورهای رایج میان غالب شیعیان که معتقدند: علی سو پیروان او از خلفا و یا احیاناً از دیگر صحابه ناخوشنود بوده و بین آنها کینه و دشمنی وجود داشته، چنین چیزی به هیچ وجه صحت ندارد.
[۳۵۷] الإرشاد، شیخ مفید، ص۱۸۶، باب «ذکر أولاد أمیرالمؤمنین وعددهم وأسماءهم» كشف الغمة، أربلی، ج۱، ص۴۴۰ و ۵۷۵ و ج۲، ص۶۴- منتهی الآمال، شیخ عباس قمی، ج۱، ص۲۶۲ و ۳۸۲- مقاتل الطالبین، اصفهانی، ص۸۳ و ۸۴ و ۱۴۲- جلاء العیون، مجلسی، ص۵۷۰ و ۵۸۲، ذکر «من قتل مع الحسین بکربلاء» تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۲۱۳- الفصول المهمة، شیخ حر عاملی، ص۱۴۳، منشورات الأعلمی تهران- عمدة الطالب، إبن عنبه، ص۳۵۶ و ۳۶۱، چاپ نجف- تحفة الأحباب، عباس قمی، ص۲۵۱ و ۲۵۲. [۳۵۸] الإرشاد، ص۱۹۴- منتهی الآمال، ج۱، ص۲۲۹ و ۲۴۰ و ۲۵۰- مقاتل الطالبین، ص۸۷- تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۲۲۸- عمدة الطالب، ص۸۱- الفصول المهمة، ص۱۶۶- جلاء العیون، ص۵۸۲. [۳۵۹] التنبیه و الإشراف، مسعودی، شیعی، ص۲۶۳- جلاء العیون، مجلسی، ص۵۸۲. [۳۶۰] کشف الغمة، ج۲، ص۷۴. [۳۶۱] الإرشاد، ص ۲۶۱- كشف الغمة، ج۲، ص۹۰ و ۱۰۵- منتهی الآمال، ج۲، ص۴۳ و ۶۲۲- عمدة الطالب، ص۱۹۴- الفصول المهمة، ص۲۰۹. [۳۶۲] الإرشاد، ص۳۰۲ و ۳۰۳- منتهی الآمال، ج۲، ص۸۲۴- کشف الغمة، ج۲ ص۲۱۶ و ۲۱۷ و ۲۳۷- الفصول المهمة، حر عاملی، ص۲۴۲. [۳۶۳] مقاتل الطالبیین، ص۵۶۱ و ۵۶۲. [۳۶۴] همان، ص۳۳۴- الفصول المهمة، حر عاملی، ص۲۸۳. [۳۶۵] بسیاری از نوادگان و نتیجه‌های ایشان نیز به نامهای خلفا نامگذاری شده‌اند، در این مورد می‌توان به «کشف الغمة في معرفه الأئمة» تألیف أربلی و نیز «مقاتل الطالبیین» تألیف اصفهانی مراجعه شود.