برخی از قضاوت‌های رسول خدا
حضرت محمد صنیز بنا به اقتضای بشریتش ﴿قُلۡ إِنَّمَآ أَنَا۠ بَشَرٞ مِّثۡلُكُمۡ يُوحَىٰٓ إِلَيَّ﴾[الکهف: ۱۱۰]. «بگو: من نیز انسانی همچون شما هستم، با این تفاوت که برایم وحی می‌آید» دچار اشتباهات و لغزش‌هایی شده که در بعضی موارد خداوند لفظ «ذنب، گناه» را به کارهایش نسبت داده است! ﴿وَٱسۡتَغۡفِرۡ لِذَنۢبِكَ﴾[محمد: ۱۹]. اما او نیز با توجیه و هدایت وحی پس از ملامت از طرف خدا مورد عفو و آمرزش او قرار می‌گرفت؛ همانگونه که در جریان دزدیی که پیش آمده بود، در قضاوتش دچار اشتباه شد! جریان از این قرار بوده است:
یکی از مسلمانان به نام «طعمه بن أبیرق» لباسی جنگی را از کسی دزدیده بود، زمانی که برای قضاوت نزد پیامبر صآورده شد، او همراه با نزدیکانش قسم خوردند که او آن را ندزدیده، بلکه «زید بن سمیر» که فردی یهودی بود آن را سرقت کرده است! پیامبر صدر هنگام قضاوت و داوری بین آنها به خاطر سوء سابقه یهودیان سوگند آن مسلمانان را پذیرفت و شخص یهودی را به دزدی محکوم نمود، در حالی که آن مسلمان مرتکب دزدی شده و خطاکار بود! لذا به سبب جانب‌داری (غیرعمدی) از مسلمانی گناه‌کار و اشتباهش در قضاوت، خداوند این چنین او را مورد ملامت قرار داد: [۲۲۵]
﴿إِنَّآ أَنزَلۡنَآ إِلَيۡكَ ٱلۡكِتَٰبَ بِٱلۡحَقِّ لِتَحۡكُمَ بَيۡنَ ٱلنَّاسِ بِمَآ أَرَىٰكَ ٱللَّهُۚ وَلَا تَكُن لِّلۡخَآئِنِينَ خَصِيمٗا ١٠٥ وَٱسۡتَغۡفِرِ ٱللَّهَۖ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ غَفُورٗا رَّحِيمٗا ١٠٦ وَلَا تُجَٰدِلۡ عَنِ ٱلَّذِينَ يَخۡتَانُونَ أَنفُسَهُمۡۚ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يُحِبُّ مَن كَانَ خَوَّانًا أَثِيمٗا ١٠٧﴾ [النساء: ۱۰۵-۱۰۷].
«ما کتاب (قرآن) را برای (اجرای) حق (و عدالت) بر تو نازل کرده ایم، تا بین مردم براساس آنچه خدا به تو نشان داده است داوری کنی، مدافع خائنان مباش و از خدا آمرزش بخواه که او بسیار آمرزنده و مهربان است، و از کسانی دفاع مکن (که با ارتکاب جرایم در اصل) به خود خیانت می‌کنند، بی‌گمان خداوند خیانت‌کنندگان گناه‌پیشه را دوست نمی‌دارد».
[۲۲۵] شأن نزول آیات، ترجمه دکتر محمد جعفر اسلامی، ص۲۰۴ و ۲۰۵- تفسیر مجمع البیان، شیخ طبرسی، سوره نساء، آیات ۱۰۵ تا ۱۰۷.