توسل به اموات
خداوند متعال می‌فرماید:
﴿إِنَّ ٱلَّذِينَ تَدۡعُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ عِبَادٌ أَمۡثَالُكُمۡۖ فَٱدۡعُوهُمۡ فَلۡيَسۡتَجِيبُواْ لَكُمۡ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ ١٩٤ أَلَهُمۡ أَرۡجُلٞ يَمۡشُونَ بِهَآۖ أَمۡ لَهُمۡ أَيۡدٖ يَبۡطِشُونَ بِهَآۖ أَمۡ لَهُمۡ أَعۡيُنٞ يُبۡصِرُونَ بِهَآۖ أَمۡ لَهُمۡ ءَاذَانٞ يَسۡمَعُونَ بِهَاۗ قُلِ ٱدۡعُواْ شُرَكَآءَكُمۡ ثُمَّ كِيدُونِ فَلَا تُنظِرُونِ ١٩٥﴾ [الأعراف: ۱۹۴-۱۹۵].
«به راستی کسانی به غیر از خدا را که به فریاد می‌خوانید، بندگانی مثل خودتان هستند، (اگر اصرار دارید) آنها را بخوانید و اگر راست می‌گویید، باید (درخواست) شما را برآورده نمایند! آیا آنها دارای پاهایی هستند که با آنها راه بروند؟! یا دارای دست‌هایی هستند که با آنها چیزی را بگیرند؟! یا چشم‌هایی دارند که با آنها ببینند؟! یا گوش‌هایی دارند که با آنها بشنوند؟!».
ادعای نزول این آیه در مورد بت‌ها مشکلی را حل نمی‌کند، زیرا آنچه در آیات قرآن مورد نظر است، «عمومیت لفظ» آن است نه «خصوصیت سبب» یعنی شأن نزول آیه، معنی آیه را به آن سبب مقید و محدود نمی‌کند، در غیر این صورت بایستی تنها در همان دوره زمانی و شرایط مکانی حرام و ناروا می‌بود، و پس از آن حلال به حساب می‌آمد! خداوند شرک را تنها بر اعراب جاهلی حرام نکرده است، بلکه برای غیر اعراب و همه بندگان خدا در تمام زمان‌ها و مکان‌ها حرام نموده است!.