بخش ثوابت
آن بخش از «اصول و مبانی کلی» و چهارچوب و اسکلت دین هستند که تفاوت مکان و گذر زمان بر روی آنها تأثیرگذار نیست، و سبب دگرگونیشان نمیشود که عبارتند از:
الف- اصول اعتقادی: «ایمان به خداوند و توحید الوهیت و ربوبیت، ایمان به ملایک و پیامبران و کتابهای آسمانی و جهان پس از مرگ».
ب- اصول اخلاقی همچون: «صداقت، امانتداری» وفای به عهد و پیمان، درستکاری، حسن اخلاق و در مجموع، آراستن به فضایل و دوری جستن از رذایل...».
ج- اصول عبادات، مانند: نماز، روزه، حج، زکات، جهاد و... که در ارتباط با این «ثوابت» اصل و قاعده بر عدم دستکاری و پرهیز از کم و زیادکردن آنها و یا به اصطلاح شرعی دوری از (بدعت) است، زیرا هرگونه کم و زیادنمودن آنها تعرض به حریم «الوهیت، علم، حکمت و تدبیر» خداوند و پناه بر خدا متهمنمودن ذات حق به اهمال مسایلی است که وجودشان لازمه زندگی مؤمنانه بوده است؛ همچنین نوعی تشریع و قانونگذاری غیرمشروع است که زمینه را برای مخدوششدن و مهجورماندن مبنی دین فراهم میکند.