جلوگیری از عوامل و راههای منجر به شرک
اسلام، تمام احتیاط را به کاربرده و هر طریق منتهی به شرک یا همانندی با مشرکین را مسدود نموده است.
ملاحظه می‌کنیم که پیامبر اسلامصهرگونه زیاده‌روی در احترام خود را که متناسب با بندگی و عبودیت خدا نبوده و برای او امتیازی نسبت به دیگران ایجاد می‌نمود، با شدت و قاطعیت ممنوع کرده و به یارانش می‌فرمود: مرا همچون مسیحیان که عیسی را بردند، بالا نبرید و فقط بگویید «بنده و فرستادۀ خدا» این حدیث مورد اتفاق همگان است. «عبدالله ورسوله».
نسائی از ابن عباس روایت نموده است که مردی به پیامبرصگفت: هر چه خدا و تو بخواهید، فرمود: آیا مرا همتای خدا قلمداد می‌کنی؟ بگو: «هر چه خدا تنها بخواهد».
طبرانی روایت می‌کند: در زمان پیامبرصمنافقی بود که مسلمانها را آزار می‌داد. بعضی از آنها گفتند برخیزید و برویم از دست این منافق به رسول خدا استغاثه کنیم. پیامبرصفرمود: «به من استغاثه نباید کرد و فقط خداوند شایستۀ استغاثه است». پیامبرصبدین‌ترتیب به آنها می‌آموخت که هر حقی را به صاحب آن بدهند و بنده را. فقط بنده بدانند و پروردگار را، پروردگار.
نسائی از انس [با سند خوب] روایت کرده است که عده‌ای گفتند: ای رسول خداصای بهترین ما و فرزند بهترین ما، ای مولای ما و زادۀ مولای ما! پیامبر گفت: ای مردم، حرف خودتان را بزنید و فریب شیطان را نخورید. من محمد، بندۀ خدا و پیامبر او هستم و دوست نمی‌دارم از حدی که خداوند برایم تعیین کرده است، بالاترم ببرید و بنا به روایتی فرمود: مولا، فقط خداوند تبارک و تعالی است.
تودۀ مردم همیشه گرایش به تعظیم رهبران دارند، بعضی صادقانه و بعضی برای چاپلوسی، چه رسد به اینکه رهبر مزبور، پیامبر و حتی بزرگترین پیامبرصباشد! اما رسول اکرمصبه آنها آموخت که او را از حد بندگی فراتر نبرند. «من محمد، بنده و فرستادۀ خدا هستم». همچنانکه یاد داده است که هر روز، نه مرتبه، در نمازهای واجب، گذشته از مستحبات، هنگامی که برای تشهد می‌نشینید، بگویند:
«أشهد أن لا إله إلا الله وأشهد أن محمداً عبده ورسوله».