بی‌توجهی به دنیا در مسیحیت
وقتی به سراغ انجیل می‌رویم دعوت و گرایش نیرومندی در جهت لغو ارزش دنیا و تلقی منفی از حیات این جهانی و طلب رهایی از آن و نیل به سعادت جهان دیگر، آنجا که مملکت آسمانی استقرار دارد، مشاهده می‌کنیم. از این دیدگاه، کسی که خواهان ملکوت آسمان است، می‌باید از این زمین رویگردان باشد و در صورت علاقه به جهان آخرت، از این جهان یا زندگی آن چشم بپوشد. بدینسان سهم و ارزشی برای این دنیا و بهره‌ای از نعمتهای زندگی برای انسان و اینکه بدنت نیز بر تو حقی دارد و باید نقشی در آبادانی زمین برعهده گیری، در بینش انجیل وجود ندارد و به اندیشه‌ات خطور نمی‌کند.
انجیل می‌گوید: فرد توانگر، به ملکوت آسمان راه نمی‌یابد مگر وقتی که شتر، از سوراخ سرسوزن عبور کند! و مسیح به جوانی که به آیین او گرویده بود گفت: اگر می‌خواهی به کمال دست یابی، برو و هر آنچه داری بفروش و به تهیدستان بده، سپس بیا و پیرو من باش. همچنین به شاگردان خویش فرمود: «در پی تأمین خوردنی و آشامیدنی مباشید و سعی‌تان در این جهت نباشد، زیرا که غیر مؤمنان دنبال این چیزها می‌روند».