نامگذارى فرزندان علیسبه نامهاى خلفاء:
مسلّم است، هر انسانى، نام نیکو و داراى معانى خوب، و یا نام اشخاص مورد علاقهاش را براى فرزندانش انتخاب مىکند؛ مثلاً اکثر شیعیان نام ائمه را براى فرزندانشان برمىگزینند که نشانه علاقه و ابراز محبّت بدیشان است.. زمانى که به منابع شیعه نگاه مىکنیم، مىبینیم که خود ائمه نیز، نام خلفاء و أمالمؤمنین عایشه را براى فرزندان خود انتخاب نموده و بدین وسیله، محبّت و علاقه خود را نسبت به آنان - حتّى پس از وفاتشان نیز - عملاً نشان دادهاند!.
- نام سه تن از فرزندان علیس، أبوبکر، عمر، و عثمان بوده است که همگى، همراه برادران دیگر خود، حسین و أبوالفضل و جعفر، در واقعه کربلا به شهادت مىرسند.. [۳۵۳]امّا مىبینیم که از آنها به خاطر نامشان - با اینکه این همه از کربلاء و شهدایش سخن مىگویند - هیچ ذکرى نمىشود!!.
- نام دو تن از فرزندان حسنبنعلیس، أبوبکر و عمر بوده است که أبوبکر نیز، همراه عموهایش در کربلاء به شهادت مىرسد [۳۵۴].. امّا از او نیز - تنها به خاطر نامش - نامى برده نمىشود!!.
- نام دو تن از فرزندان حسینبنعلی سنیز، أبوبکر و عمر بوده است که آن دو نیز همراه با پدر و عموها و برادرانشان، در همان واقعه کربلا به شهادت مىرسند [۳۵۵].. امّا باز هم به خاطر نامشان، از آنها ذکرى به میان نمىآید!! [۳۵۶].
- نام دو تن از فرزندان علىبنحسین س- ملقّب به زینالعابدین که یکى از کنیههاى او نیز «أبوبکر» بوده است - عمر و عایشه بوده است [۳۵۷].
- نام سه تن از فرزندان موسىبنجعفر - ملقّب به کاظم - أبوبکر و عمر و عایشه بوده است [۳۵۸].
- نام یکى از کنیههاى علىبنموسى - ملقّب به رضا - أبوبکر بوده است [۳۵۹].
- نام یکى از فرزندان علىبنمحمّد - ملقّب به هادى - عایشه بوده است [۳۶۰].
و موارد دیگر... [۳۶۱].
نتیجهاى که مىتوان گرفت، این است که بر خلاف باورهاى رایج در بین شیعیان - که معتقدند علی سو فرزندانش از خلفاء و یا احیاناً از دیگر صحابه ناراضى بوده و بین آنها کینه و ضدّیت وجود داشته - هیچگونه کدورتى بینشان نبوده است.
* * *
- اشاره به چند روایت و داستان دروغین و مغالطهآمیزى که تیجانى براى خدشهدار کردن مناقب و فضایل خلفاء ذکر کرده است:
حال، با توجّه به این نکاتى که اشاره کردیم، به برخى از روایات و داستانهاى دروغین و احیاناً مغالطهآمیز، و برداشتهاى نادرستى که تیجانى و دیگر علماى شیعه براى لکهدار نمودن فضایل و مناقب خلفاء و اثبات کدورت و ضدّیت بین على و آنها متوسّل شده و بارها و بارها مورد استناد قرار داده و مىدهند، مىپردازیم:
[۳۵۳] الإرشاد، شیخ مفید، ص۱۸۶، باب «ذکر أولاد أمیرالـمؤمنین وعددهم وأسماءهم»- کشفالغمة، أربلى، ج۱، ص۵۷۵-۴۴۰ و ج۲، ص۶۴- منتهىالآمال، شیخ عباس قمى، ج۱، ص۳۸۲-۲۶۲- مقاتل الطالبین، اصفهانى، ص۱۴۲-۸۴-۸۳- جلاءالعیون، مجلسى، ص۵۸۲-۵۷۰، ذکر «من قتل مع الحسین بکربلاء»- تاریخ یعقوبى، ج۲، ص۲۱۳- الفصول الـمهمة، شیخ حرّعاملى، ص۱۴۳، منشورات الأعلمى تهران - عمدةالطالب، إبنعنبة، ص۳۶۱-۳۵۶، چاپ نجف - تحفةالأحباب، عبّاس قمى، ص۲۵۲-۲۵۱. [۳۵۴] الإرشاد، ص۱۹۴- منتهىالآمال، ج۱، ص۴۵۰-۲۴۰-۲۲۹- مقاتلالطالبین، ص۸۷- تاریخ یعقوبى، ج۲، ص۲۲۸- عمدةالطالب، ص۸۱- الفصول المهمة، ص۱۶۶- جلاءالعیون، ص۵۸۲. [۳۵۵] التنبیه و الإشراف، مسعودى شیعى، ص۲۶۳- جلاءالعیون، مجلسى، ص۵۸۲. [۳۵۶] کشفالغمة، ج۲، ص۷۴. [۳۵۷] الإرشاد، ص۲۶۱- کشفالغمة، ج۲، ص۱۰۵-۹۰- منتهىالآمال، ج۲، ص۶۲۲-۴۳- عمدةالطالب، ص۱۹۴- الفصولالـمهمة، ص۲۰۹. [۳۵۸] الإرشاد، ص۳۰۳-۳۰۲- منتهىالآمال، ج۲، ص۸۲۴- کشفالغمة، ج۲، ص۲۳۷-۲۱۷-۲۱۶- الفصول الـمهمة، ص۲۴۲. [۳۵۹] مقاتل الطالبین، ص۵۶۲-۵۶۱. [۳۶۰] همان، ص۳۳۴- الفصول الـمهمة، حرّعاملى، ص۲۸۳. [۳۶۱] بسیارى از نوادگان و نتیجههاى ایشان نیز، به نامهاى خلفاء نامگذارى شدهاند.. در این مورد مىتوان به «کشف الغمة في معرفة الأئمة» تألیف أربلى و نیز «مقاتل الطالبین» تألیف اصفهانى رجوع شود.