رسول خداصو قضاوتش:
پیامبر صنیز - بنا به اقتضاى بشریتش - دچار اشتباهات و لغزشهایى شده که در بعضى موارد، خداوند لفظ «ذنب؛ گناه» را به کارهایش نسبت داده است! امّا او نیز با توجیه و هدایت وحى، پس از توبیخ و سرزنش از طرف خدا، مورد عفو و آمرزش او قرار مىگیرد؛ چنانچه مىبینیم در جریان دزدىاى که پیش آمده بود، در قضاوتش دچار اشتباه مىشود!.. جریان از این قرار است:
یکى از مسلمانان به نام «طعمةبن أبیرق» زرهى دزدیده بود.. زمانى که براى قضاوت نزد پیامبر صآورده شد، او همراه با طایفهاش قسم خوردند که او ندزدیده، بلکه «زیدبن سمیر» - که فردى یهودى بود - دزدیده است! پیامبر صدر هنگام قضاوت و داورى بین آنها، به خاطر بدبینى که نسبت به یهودیان داشت، سوگند مسلمانان را مىپذیرد و شخص یهودى را به دزدى متّهم مىنماید در حالیکه فرد مسلمان، خطاکار بود! و لذا به سبب جانبدارىاش از گناهکاران مسلمان و اشتباه در قضاوتش، این چنین مورد سرزنش خدا قرار مىگیرد: [۷۳۰]
﴿إِنَّآ أَنزَلۡنَآ إِلَيۡكَ ٱلۡكِتَٰبَ بِٱلۡحَقِّ ِتَحۡكُمَ بَيۡنَ ٱلنَّاسِ بِمَآ أَرَىٰكَ ٱللَّهُۚ وَلَا تَكُن لِّلۡخَآئِنِينَ خَصِيمٗا ١٠٥ وَٱسۡتَغۡفِرِ ٱللَّهَۖ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ غَفُورٗا رَّحِيمٗا ١٠٦ وَلَا تُجَٰدِلۡ عَنِ ٱلَّذِينَ يَخۡتَانُونَ أَنفُسَهُمۡۚ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يُحِبُّ مَن كَانَ خَوَّانًا أَثِيمٗا ١٠٧﴾[النساء: ١٠٥-١٠٧].
«ما کتاب (قرآن) را به حق بر تو نازل کردهایم تا بین مردم بر اساس آنچه خدا به تو نشان داده است، داورى کنى و مدافع خائنان مباش و از خدا آمرزش بخواه که او بس آمرزنده و مهربان است، و از کسانى دفاع مکن (که با ارتکاب جرایم در اصل) به خود خیانت مىکنند؛ بىگمان خداوند خیانتکنندگان گناهپیشه را دوست نمىدارد».
* * *
[۷۳۰] شأن نزول آیات، ترجمه دکتر محمّدجعفر اسلامى، ص۲۰۵-۲۰۴- تفسیر مجمعالبیان، شیخ طبرسى، سوره نساء، آیات ۱۰۵تا۱۰۷.