اصحاب در قرآن:
خداوند در قرآن، در تمجید و تجلیل اصحاب، آیات زیادى آورده - ما در اینجا تنها به ۲۰مورد از آنها استناد مىکنیم - که آنها را مورد مغفرت و رحمت خود قرار داده و به آنها وعده بهشت داده است.. آنان همان کسانى هستند که توسّط رسول خدا صپاک شدند و تربیت یافتند:
﴿كَمَآ أَرۡسَلۡنَا فِيكُمۡ رَسُولٗا مِّنكُمۡ يَتۡلُواْ عَلَيۡكُمۡ ءَايَٰتِنَا وَيُزَكِّيكُمۡ وَيُعَلِّمُكُمُ ٱلۡكِتَٰبَ وَٱلۡحِكۡمَةَ وَيُعَلِّمُكُم مَّا لَمۡ تَكُونُواْ تَعۡلَمُونَ ١٥١﴾[البقرة: ١٥١].
«همانگونه که پیامبرى را از خودتان در میانتان برانگیختیم که آیات ما را بر شما مىخواند و شما را پاک مىگرداند و به شما کتاب (قرآن) و حکمت مىآموزد و به شما چیزى یاد مىدهد که نمىتوانستید آن را بیاموزید».
با این حساب، آنها بهترین کسانى هستند که قرآن و سنّت پیامبر صرا درک کردهاند.. شکى نیست که تمام اسلام و حقایقش، از راه همین اصحاب به ما رسیده است.. هیچ کس نمىتواند ادّعا کند که از راه کتاب و سنّت، عبادات خدا را انجام مىدهد، مگر اینکه اصحاب، واسطه رساندن این دو مصدر اصلى به تمام مسلمانان در شرق و غرب عالم بودهاند.