بهشت، بدون قید و شرط براى مهاجرین و انصار:
﴿وَٱلسَّٰبِقُونَ ٱلۡأَوَّلُونَ مِنَ ٱلۡمُهَٰجِرِينَ وَٱلۡأَنصَارِ وَٱلَّذِينَ ٱتَّبَعُوهُم بِإِحۡسَٰنٖ رَّضِيَ ٱللَّهُ عَنۡهُمۡ وَرَضُواْ عَنۡهُ وَأَعَدَّ لَهُمۡ جَنَّٰتٖ تَجۡرِي تَحۡتَهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَآ أَبَدٗاۚ ذَٰلِكَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ ١٠٠﴾[التوبة: ١٠٠].
«و سابقین نخستین از مهاجرین و انصار و آنانى که به نیکى از ایشان پیروى کردند، خداوند از آنان خوشنود و آنها نیز از او خوشنودند و خدا برایشان بهشتهایى که نهرها از زیر آنها جارى است، وعده داده که در آن همیشه جاودان و ماندگارند. به راستى این است کامیابى و رستگارى بزرگ!».
در این آیه، خداوند خوشنودى خود را از سه دسته از مؤمنان واقعى بیان مىکند و به آنها بدون قید و شرط، وعده بهشت مىدهد.. اوّلین گروه مهاجرین هستند؛ کسانى که در مکه ایمان آوردند و همراه پیامبر صبه مدینه هجرت کردند.. گروه دوم انصار هستند؛ کسانى که در «عقبه منى» و خود مدینه ایمان آوردند و پیامبر و مهاجرین را در خانه و کاشانه خود پناه دادند و به یارىشان پرداختند.. گروه سوم تابعین هستند؛ کسانى که بعد از این دو گروه آمده و مىآیند و به نیکى از ایشان تبعیت کرده و همچون آنان مخلص و مؤمن باشند.. این تابعین شامل تمام کسانى مىشود که بعد از مهاجرین و انصار آمده و مىآیند؛ یعنى اگر ما و تیجانى بخواهیم به آن سرنوشتى که خداوند به ایشان وعده داده است برسیم، بایستى به نیکى از ایشان تبعیت و پیروى کنیم.
بر هیچ کس هم پوشیده نیست که سابقین اوّلین از مهاجرین چه کسانى بودهاند.. أبوبکر، عمر، عثمان، على، زیدبنحارثه، طلحه، زبیر، عبدالرحمنبنعوف، سعدبنأبى وقاص، حمزه، عماربنیاسر، بلالبنرباح، سلمان فارسى، مقداد، أبوذر، سعیدبنزید، عثمانبنمظعون و... - رضى اللّه عنهم أجمعین - همگى از بارزترین این گروه بودهاند که حتّى قبل از انصار نخستین نیز، در مکه ایمان آوردند و سپس به مدینه هجرت کردند و پیامبر صو أبوبکر سهم با همدیگر هجرت کردند [۲۰۷].
حال کسانى که - همچون تیجانى و علماى قم - بر خلاف قرآن، خلفاء و سایر اصحاب گرامى را که در راه خدا با جان و مالشان از هیچ کوششى دریغ نکرده و از همه چیز خود گذشتند تا تابعین و نسلهاى آینده هدایت شوند، مورد تهاجم رگبار اعتراضات و ایرادهاى بیجا و بىاساس قرار مىدهند، در برابر خدا چه جوابى دارند که بدون هیچ قید و شرطى راضى است و آنها هم از او در معاملهاى که با او نمودهاند، راضى هستند؟! آیا بدگویى و اتّهام نسبت بدانان، مخالفت و تکذیب این آیه و صدها آیات دیگر نیست؟!.
[۲۰۷] اسلامشناسى، دکتر على شریعتى، ص۴۹۶تا۵۰۵، تحت عنوان «مسلمانان نخستین».