سیماى اصحاب در قیامت:
﴿يَوۡمَ لَا يُخۡزِي ٱللَّهُ ٱلنَّبِيَّ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مَعَهُۥۖ نُورُهُمۡ يَسۡعَىٰ بَيۡنَ أَيۡدِيهِمۡ وَبِأَيۡمَٰنِهِمۡ يَقُولُونَ رَبَّنَآ أَتۡمِمۡ لَنَا نُورَنَا وَٱغۡفِرۡ لَنَآۖ إِنَّكَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ﴾[التحريم: ٨].
«روزى که خداوند، پیامبر و مؤمنانى که همراه او بودند، خوار و سبک نمىدارد. نور و روشنایىشان، پیشاپیش و سوى راستشان (به طرف بهشت)، در حرکت است. (بعد از اینکه نور کافران و منافقان را خاموش مىبینند)، مىگویند: پروردگارا! نور ما را کامل گردان (تا در پرتو آن به بهشت برسیم) و ما را ببخشاى که تو بر هر چیزى بس توانایى!».
خداوند در این آیه به روز قیامت اشاره دارد که پیامبر و اصحابش را که همراه او بودند، هرگز خوار و ذلیل نمىدارد، بلکه آنها را در نهایت عزّت و اکرام، در اعلىعلّیین سرافرازشان خواهد فرمود.. سپس نشانه رستگارىشان را چنین بیان مىکند: نور ایمان و روشنایى اعمال نیکشان، در مقابل و طرف راستشان در حرکت است و آنها را به بهشت، راهنمایى مىکند و هرگز معذّب خدا نخواهند شد!.