اصحاب، امّت میانهرو و شاهد بر تمام امّتها:
﴿وَكَذَٰلِكَ جَعَلۡنَٰكُمۡ أُمَّةٗ وَسَطٗا لِّتَكُونُواْ شُهَدَآءَ عَلَى ٱلنَّاسِ وَيَكُونَ ٱلرَّسُولُ عَلَيۡكُمۡ شَهِيدٗا﴾[البقرة: ١٤٣].
«و بدینگونه شما (اصحاب پیامبر و کسانى که به نیکى از آنها تبعیت کرده و مىکنند) را امّتى میانهرو قرار دادیم تا بر مردم گواه و حجّت باشید و پیامبر (نیز) بر شما گواه و حجّت باشد».
چنانچه از این آیه فهمیده مىشود، مردم کلّاً دو دسته بودهاند: دستهاى تنها مادّیت و دنیا و لذّتهاى آن را طلبیدهاند و دستهاى هم برخلافشان، راه رهبانیت را در پیش گرفتهاند.. خداوند این دو رویه افراطى را رد نموده و خطاب به اصحاب - که میانهرو بودهاند - مىفرماید: این میانهروى و عدلپرورىتان، پیوسته راه و روشتان خواهد بود تا بر همه انسانها شاهد و ناظر باشید و رهبرى و سرپرستى جهانیان را عهدهدار شوید و به عنوان نمونه و الگو - و نهایتاً به عنوان حجّتى - براى بشریت در طول تاریخ قرار گیرید و پیامبر صنیز بر کارهاى شما شاهد و ناظر و ارزیابىکننده باشد و نهایتاً بر شما حجّت و گواه گردد.