بخشش گناهان اصحاب:
﴿وَٱلَّذِينَ هَاجَرُواْ فِي ٱللَّهِ مِنۢ بَعۡدِ مَا ظُلِمُواْ لَنُبَوِّئَنَّهُمۡ فِي ٱلدُّنۡيَا حَسَنَةٗۖ وَلَأَجۡرُ ٱلۡأٓخِرَةِ أَكۡبَرُۚ لَوۡ كَانُواْ يَعۡلَمُونَ ٤١ ٱلَّذِينَ صَبَرُواْ وَعَلَىٰ رَبِّهِمۡ يَتَوَكَّلُونَ ٤٢﴾[النحل: ٤١-٤٢].
«کسانى که در راه خدا، پس از آن که (در مکه) مورد ظلم و ستم قرار گرفتند، (به مدینه و حبشه) هجرت کردند، در این دنیا جایگاه و پایگاه خوبى بدانان مىدهیم و البته پاداش اخروى بزرگتر است اگر بدانند. آنها کسانى هستند که (در تمام مراحل همراهى با پیامبر) صبر و شکیبایى ورزیدند و بر پروردگارشان توکل و تکیه مىکنند».
در این آیات نیز، به اذیت و آزار و فشارها و شکنجههایى که مشرکین مکه براى مهاجرین ایجاد مىکردند، همچنین به هجرت آنها به مدینه - و حبشه - فقط به منظور حفظ عقیده و زندهنگهداشتن راه خدا و اسکان آنها در مدینه اشاره شده و آنها را به اوصاف «صبر» و «توکل» مدح و ستایش نموده است و در همان سوره ادامه مىدهد:
﴿ثُمَّ إِنَّ رَبَّكَ لِلَّذِينَ هَاجَرُواْ مِنۢ بَعۡدِ مَا فُتِنُواْ ثُمَّ جَٰهَدُواْ وَصَبَرُوٓاْ إِنَّ رَبَّكَ مِنۢ بَعۡدِهَا لَغَفُورٞ رَّحِيمٞ ١١٠﴾[النحل: ١١٠].
«سپس پروردگار تو (اى پیامبر!) نسبت به مهاجرینى که مورد شکنجه و آزار (کفّار مکه) واقع شدند و بعد از آن (در راه خدا هجرت کردند و) جهاد نمودند و صبر و تحمّل کردند، همانا پروردگارت بعد از آن، داراى مغفرت و مرحمت فراوان است».
و نهایتاً - در این آیه - به همگىشان وعده آمرزش و رحمت مىدهد و گناهان و تقصیراتشان را - که قطعاً هم داشتهاند - بخشیده است.. بنابراین، هرچند اصحاب پیامبر صمعصوم هم نباشند - که نیستند - ولیکن خداوند به آنها وعده مغفرت و رضوان داده است.