اصحاب، حزب اللّه هستند:
﴿لَّا تَجِدُ قَوۡمٗا يُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِ يُوَآدُّونَ مَنۡ حَآدَّ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ وَلَوۡ كَانُوٓاْ ءَابَآءَهُمۡ أَوۡ أَبۡنَآءَهُمۡ أَوۡ إِخۡوَٰنَهُمۡ أَوۡ عَشِيرَتَهُمۡۚ أُوْلَٰٓئِكَ كَتَبَ فِي قُلُوبِهِمُ ٱلۡإِيمَٰنَ وَأَيَّدَهُم بِرُوحٖ مِّنۡهُۖ وَيُدۡخِلُهُمۡ جَنَّٰتٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَاۚ رَضِيَ ٱللَّهُ عَنۡهُمۡ وَرَضُواْ عَنۡهُۚ أُوْلَٰٓئِكَ حِزۡبُ ٱللَّهِۚ أَلَآ إِنَّ حِزۡبَ ٱللَّهِ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ ٢٢﴾[المجادلة: ٢٢].
در اینجا به پیامبرش صمىفرماید: هیچ قومى را همچون یاران خود نمىیابى که با دشمنان خدا - اگر چه پدران و برادران و خانوادهشان باشند - دوستى کنند.. مفسّران آوردهاند که این آیه درباره أبوعبیدةجراح، أبوبکر، مصعببنعمیر، عمر، على حمزه نازل شده است؛ [۲۰۹]زیرا أبوعبیده سدر احد، پدرش عبداللّهبنجراح را کشت. أبوبکر سسیلى محکمى بر گوش پدرش نواخت، زمانى که به پیامبر صناسزا گفت و در جنگ بدر نیز، پسرش عبدالرحمن را - که در صف مشرکان بود - دعوت کرد تا به جنگ او بپردازد که پیامبر صاو را از این کار منع نمود و فرمود: شمشیرت را غلاف کن اى ابابکر! و به جایت برگرد و خودت را براى استفاده ما نگهدار! [۲۱۰]. مصعب سنیز در جنگ احد، برادرش عبیده بنعمیر را کشت. عمر سنیز دایى خود عاصبن هشام را در بدر بدون تأمّل کشت [۲۱۱]. على و حمزه سنیز در بدر، پسران ربیعه، عتبه و شیبه و ولیدبن عتبه را - که از قبیلهشان بودهاند - به قتل رساندند [۲۱۲]. سپس اشاره مىکند که خداوند«ایمان» را در دلهایشان حک کرده و نوشته و آنها را با نفخهاى از جانب خود تأیید و یارى نموده و نهایتاً آنها را - جاودانه - در بهشت وارد خواهد کرد و خدا از آنها راضى است و آنان نیز در این معامله راضى هستند.. و علّت رستگارى آنها این است که آنها همان «حزب اللّه» هستند.
[۲۰۹] شأن نزول آیات،ترجمه و نگارش محمّدجعفر اسلامى، ص۵۲۷-۵۲۶. [۲۱۰] کشف الغمة، أربلى، ج۱، ص۱۹۰- اسلامشناسى، على شریعتى، ص۱۵۷. [۲۱۱] همان، ص۱۶۰. [۲۱۲] خود على نیز در نهجالبلاغه به این موضوع اشاره مىکند: «و لقد کنا مع رسول اللّهص، نقتل آباءنا وأبناءنا وإخواننا وأعمامنا. ما یزیدنا ذلک إلا إیمانا و تسلیما، و...». «ما (جماعت اصحاب) با رسول خدا صبودیم. پدران و فرزندان و برادران و عموهاى خود را (در جنگها) مىکشتیم و این رفتار، ایمان و فرمانبردارى (از خداو رسولش) و پایدارى و ثابتقدمى ما در راه راست را مىافزود و...». (نهجالبلاغه، شرح فیضالإسلام، خطبه۵۵).