تمجید اصحاب در تورات و انجیل:
﴿مُّحَمَّدٞ رَّسُولُ ٱللَّهِۚ وَٱلَّذِينَ مَعَهُۥٓ أَشِدَّآءُ عَلَى ٱلۡكُفَّارِ رُحَمَآءُ بَيۡنَهُمۡۖ تَرَىٰهُمۡ رُكَّعٗا سُجَّدٗا يَبۡتَغُونَ فَضۡلٗا مِّنَ ٱللَّهِ وَرِضۡوَٰنٗاۖ سِيمَاهُمۡ فِي وُجُوهِهِم مِّنۡ أَثَرِ ٱلسُّجُودِۚ ذَٰلِكَ مَثَلُهُمۡ فِي ٱلتَّوۡرَىٰةِۚ وَمَثَلُهُمۡ فِي ٱلۡإِنجِيلِ كَزَرۡعٍ أَخۡرَجَ شَطَۡٔهُۥ فَ‍َٔازَرَهُۥ فَٱسۡتَغۡلَظَ فَٱسۡتَوَىٰ عَلَىٰ سُوقِهِۦ يُعۡجِبُ ٱلزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ بِهِمُ ٱلۡكُفَّارَۗ وَعَدَ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ مِنۡهُم مَّغۡفِرَةٗ وَأَجۡرًا عَظِيمَۢا ٢٩﴾[الفتح: ٢٩].
«محمّد، فرستاده خداست و کسانى که با او هستند، بر کافران سختگیر و با همدیگر مهربانند. ایشان را مىبینى که بسیار در حال (نماز و) رکوع و سجودند و تنها جویاى فضل و خوشنودى خدایند. نشانه آنها از اثر سجده در چهرههایشان آشکار است. این است وصف آنها در تورات.. و امّا وصفشان در انجیل، مانند زراعتى است که خوشه و شاخه برآورد. پس آن را محکم و استوار کند تا سخت گردد و بر ساقهاش محکم بایستد، چندان که کشاورزان را به شگفت درآورد و مایه خشم کفّار از آنان شود. خداوند به کسانى از ایشان که ایمان آورده و کارهاى شایسته انجام دهند، وعده آمرزش و پاداش بزرگ داده‌است».
در این آیه اوصاف اصحاب پیامبر صرا در تورات و انجیل بیان مىکند.. چنانچه در تورات آمده که: یاران محمد ص- که رسول خداست - با کافران، بسیار سرسخت و شدید هستند، هر چند این کفار، پدران و مادران و برادران و اقوام و نزدیکانشان باشند، و در عین حال نسبت به همدیگر، بسیار نرم و متواضع و مهربان هستند، هرچند از اقوام و سرزمینهاى دیگرى باشند؛ چنانچه پیامبر صاز أبولهب که عمویش بود، دورى مىکند و سلمان فارسى را که بیگانه هم بود، از خود مىداند.. سپس ادامه مىدهد که آنها اکثر اوقات خود را در عبادت و بندگى خدا که در آیه به سجده و رکوع تعبیر شده، صرف مىکنند و اصلاً تظاهر و ریا در کارشان نیست، بلکه تنها جویاى فضل و خوشنودى خدا و ثوابش هستند.. و چنین ادامه مىدهد که علامت و نشانهشان این است که نور ایمان در اثر سجده در چهرههایشان آشکار و نمایان است؛ یعنى تقوایشان باعث نورانىشدن صورتشان گشته و از بقیه مردم به راحتى شناخته مىشوند.
در انجیل نیز آمده که: آنها مانند زراعتى هستند که جوانه خود را بیرون دهد؛ پس از چندى آن را کمک و تقویت کند تا قوى و محکم گردد و سپس بزرگتر شود و بر ساقهاش بایستد؛ به گونهاى که کشاورزان را به تعجّب درآورد؛ یعنى همراهان پیامبرصابتدا کم خواهند بود، امّا سپس همچون زراعت رشد مىکنند و زیاد خواهند شد، طورى که تکثیر و تقویتشان، کفّار را به خشم درمىآورد.. این وعده خدا که در تورات و انجیل آمده بود، به تحقّق پیوست و اصحاب، کافران را به خشم و غضب درآوردند و پوزه متکبّران و گردنکشان را به خاک مالیدند!.
جاى بسى تعجّب است که تیجانى و امثالش، این همه زحمات و فداکاریهاى اصحاب را نادیده گرفته و خود را کر و کور نموده - و شاید هم کر و کور بوده!! - و به جاى تقدیر و طلبغفران، تقبیح و تکفیر مىنمایند!.. واى به حال این افراد! که خود را از اسلام و مسلمانان جدا کرده و به صف دشمنان اسلام و مغرضین مىپیوندند!.. گویى اینکه آنها نیز مىخواهند، داخل مفهوم این آیه شوند!! همان گونه که عده زیادى از مفسّرین، از جمله «لیغیظ بهم الکفار» استنباط کردهاند که هرکس نسبت به اصحاب پیامبر صکینه و غیظى داشته باشد و بدگویى کند، داخل مفهوم این آیه مىشود و ایمانش به مخاطره مىافتد.