آداب و سنت‌های حج [۱۸۱]
حج از بزرگ‌ترین عبادات و شعارهای اسلامی می‌باشد که انواع عبادات در آن گرد آمده و در سایر عبادتها چنین گرد نمی‌آیند، حج عبادتی بدنی، مالی و حرکی است و بر حاجی واجب است که باید عظمت این عبادت را در نظر داشته باشد و بهترین و پاک‌ترین هزینه را برای آن صرف نماید، زیرا خداوندﻷپاک است و جز پاک را نمی‌پذیرد، و هم‌چنین لازم است که باید خود را از تمامی گفتار، کردار و نیت‌هایی بازدارد که باعث ابطال و یا کاهش ثواب حج می‌شوند و باید هدف از حج و عمره را تنها در اطاعت و فرمان‌برداری از فرامین الهی خلاصه گرداند و تمامی عبادت‌هایش را خالصانه به خاطر خداوند انجام دهد، پس جز خدا کسی را نمی‌خواند و به کسی رویی نمی‌آورد و رفع مشکلات و شفای بیماران و بازگشت گمشدگان را جز او، از کسی نمی‌طلبد و تنها از او طلب یاری می‌نماید و به او توکل می‌کند، هرکس یکی از اعمال فوق را برای غیر خدا انجام دهد، در واقع عبادت را برای غیر خدا انجام داده و هرکس عبادت را برای غیر خدا انجام بدهد، او به عنوان مشرک قلمداد می‌شود و هرکس شرک ورزد، اعمالش باطل و بی‌سود می‌باشد و در آخرت از خسارت‌مندان محسوب می‌گردد؛ مساوی است که از حرام بودن اعمال فوق اطلاع داشته باشد یا اینکه بی‌اطلاع و بی‌آگاه باشد، زیرا واجب است که حاجی از مسایل سودمند و ارزشمند برای قبول حجش آگاهی داشته باشد و باید از تمامی حرام‌هایی که به توحید و یکتا پرستی ضربه وارد می‌کند، خود را بدور بدارد و نباید به غیر خدا سوگند یاد نماید و سوگندهایی هم‌چون: سوگند به سر شما، به پیامبر ج، به کعبه و یا امثال آن را سر دهد، تمامی این سوگندها حرام هستند، خواه حاجی از آن اطلاع داشته باشد یا اینکه بی‌آگاه باشد... زیرا اطلاع از آن‌ها بر او واجب است و مسلمان باید دین خود را بشناسد و در مورد آن تحقیق نماید. و هم‌چنین واجب است که باید حاجی از فسق، اذیت و آزار و اضافه کردن مسایلی اجتناب ورزد که نه خدا و نه پیامبرش بیان داشته، بنابراین حق ندارد که در مقبرستان به نماز بپردازد و یا در مقابل قبر صالحین، صحابه و اهل بیت به دعا رویی آورد و یا اینکه از آثار غار حراء و کوه ثور و امثال آن تبرک جوید، زیرا انجام چنین اعمالی به عنوان بزرگ‌ترین کردارهایی محسوب می‌گردد که آدمی را به حرام سوق می‌دهد و هر آنچه که وسیله‌ی رسیدن به حرام باشد، خود نیز حرام می‌گردد، زیرا چنین اعمالی از اصحاب و سلف صالح که به حق شیفته‌ی عبادت بودند، سر نداده است.
گفتنی است که عبادات پیشنهاد شده از طرف شارع مقدس ما را کافی است و لازم است که فرصت را غنیمت شماریم و با پروردگار خود تجدید بیعت نماییم و از او کمک، توفیق و حکمت را طلب نماییم.
[۱۸۱] به نقل از کتاب «آداب الحج والزیارة» نوشته‌ی شیخ عبدالعزیز بن عبدالله بن حسن آل الشیخ.