۲- چه کسی شایسته‌ی امامت است
به ترتیب کسی شایسته‌ی امامت نماز جماعت را دارد که بیشتر از همه به قرآن آگاهی داشته باشد، سپس کسی که آگاهی بیشتری در دین داشته باشد، بعد کسی که از تقوای بیشتری برخوردار باشد و در نهایت کسی که مسن‌تر باشد؛ پیامبر جدر این خصوص می‌فرماید:
«یؤُمُّ القوم أقرؤُهم لكتاب الله، فإن كانوا فی القراءة سواء فأعلمهم بالسنة، فإن كانوا فی السنة سواء، فأقدمهم هجرة، فإن كانوا فی الهجرة سواء، فأكبرهم سنًّا» [۶۷].
«امامت نماز جماعت بر عهده‌ی کسی است که از همه بیشتر به قرآن آگاهی دارد، اگر گروهی به طور مساوی از قرآن آگاهی داشتند پس باید کسی امامت نماید که بیشتر از دیگران از سنت آگاهی داشته باشد، و اگر در صورتی که همه به طور مساوی از سنت نیز آگاهی داشتند، پس باید کسی امامت را بر عهده بگیرد که قبل از دیگران هجرت نموده است، و در صورتی از نظر هجرت نیز مساوی بودند، پس کسی امام می‌شود که مسن‌تر از دیگران است».
ضمنا شرایط فوق برای رئیس قوه‌ی مجریه (سلطان) و صاحب خانه در نظر گرفته نمی‌شود، زیرا پیامبر جفرمود:
«لا یؤمَّنَّ الرجل فی أهله ولا سلطانه إلا بإذنه».
«جز به اجازه جایز نیست که کسی دیگر برای صاحب خانه و یا سلطان امامت را برگزار نماید».
[۶۷] مسلم آن را روایت کرده است.